Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού

kkokkolis · Νοέμβριος 19, 2011

Κακογιάννειο Αστεροσχολείο Υπάτης, 2010

kkokkolis · Νοέμβριος 19, 2011

Star Gate, Σταύρος Χίος, 2011

kkokkolis · Νοέμβριος 19, 2011

To Juan at the Winter Solstice, Robert Graves, 1945

There is one story and one story only

That will prove worth your telling,

Whether as learned bard or gifted child ;

To it all lines or lesser gauds belong

That startle with their shining

Such common stories as they stray into.

Is it of trees you tell, their months and virtues,

Or strange beasts that beset you,

Of birds that croak at you the Triple will ?

Or of the Zodiac and how slow it turns

Below the Boreal Crown,

Prison to all true kings that ever reigned ?

Water to water, ark again to ark,

From woman back to woman :

So each new victim treads unfalteringly

The never altered circuit of his fate,

Bringing twelve peers as witness

Both to his starry rise and starry fall.

Or is it of the Virgin's silver beauty,

All fish below the thighs ?

She in her left hand bears a leafy quince ;

When, with her right hand she crooks a finger, smiling,

How many the King hold back ?

Royally then he barters life for love.

Or of the undying snake from chaos hatched,

Whose coils contain the ocean,

Into whose chops with naked sword he springs,

Then in black water, tangled by the reeds,

Battles three days and nights,

To be spewed up beside her scalloped shore ?

Much snow if falling, winds roar hollowly,

The owl hoots from the elder,

Fear in your heart cries to the loving-cup :

Sorrow to sorrow as the sparks fly upward.

The log groans and confesses :

There is one story and one story only.

Dwell on her graciousness, dwell on her smiling,

Do not forget what flowers

The great boar trampled down in ivy time.

Her brow was creamy as the crested wave,

Her sea-blue eyes were wild

But nothing promised that is not performed.

Django · Νοέμβριος 20, 2011

The Comet's Tale, Gerald Conn

wereniki · Νοέμβριος 20, 2011

Μόλις επέστρεψα από απομακρυσμένη περιοχή, όπου δεν είχα πρόσβαση στο internet, αλλά είχα πρόσβαση σε έναν καταπληκτικό, νυχτερινό, έναστρο ουρανό!

Απίστευτα λαμπερά και καθαρά ΟΛΑ! Βραδιές μαγικές..

Από νωρίς , μες στα κόκκινα της δύσης η Αφροδίτη, υπέρλαμπρος ο Δίας, πεντακάθαρος ο Ωρίωνας, οι Πλειάδες... ένα κι ένα τα «κεντήματα» στο στερέωμα!

Και γυρνώντας σπίτι, βρίσκω εδώ, στο Σύμπαν της Τέχνης, ένα τραπέζι στρωμένο με όλων των ειδών τα καλούδια.. Αστρονομικές τούρτες -Κωνσταντίνε! Πού τις βρήκες;- φεγγάρι, αστεροσχολεία, αστροπύλες, Ποίηση και βίντεο!

Λέω να βάλω αρχή από την πρώτη, την πιο φινετσάτη αστροτούρτα ευελπιστώντας, ως λάτρης της σοκολάτας, ότι μέχρι και η «καρδιά» της θα είναι σοκολατένια!