Απορία για την διαστολή του σύμπαντος

[Μάκης Μαυρουδής]

Όπως είμαι σίγουρος ότι γνωρίζεις, η άποψη σου κ η άποψη μου είναι μόνο αυτό...άποψη. Η Νευτώνια θεωρία της βαρυτητας καθώς κ η Σχετικότητα υποστηρίζονται από μαθηματικά. Θα βοηθούσε εαν αυτή η άποψη σου ήταν παράγωγο κάποιας εξίσωσης.

πχ Εννοείς ότι για τα ακίνητα αντικείμενα δεν ισχύει ο χρόνος?

Θα προσπαθήσω να απαντήσω ξεκινώντας από το τέλος. Κατ' αρχήν ακίνητα αντικείμενα δεν υπάρχουν στη φύση ακόμη και αν δείχνουν μακροσκοπικά έτσι. Διότι όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης κάτι που φαίνεται ακίνητο γιατί δεν μπορεί να κινείται "εν εαυτώ" το ίδιο ή τα μέρη του? Σχετικά ακίνητο μπορεί να είναι το Κ.Μ του αλλά όχι το ίδιο ή και τα μέρη του. Άρα ο χρόνος μπορεί να οριστεί με βάση την κίνηση και σαν "φοράς αριθμός" δηλ. σαν συχνότητα κάποιου συγκεκριμένου σωματιδίου, όπως είναι η υλική μονάδα, όταν αποτελεί μέρος ενός σύνθετου σώματος.

 

Για τα προηγούμενα θα φέρω ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι αυξάνεται η ταχύτητα ενός σώματος σε σχέση με τον χρόνο. Μιά θεωρία που αποδέχεσαι μπορεί να λέει ότι αυτή αυξάνεται κατά συνεχή τρόπο και μιά άλλη να λέει ότι αυτό γίνεται κατά ασυνεχή τρόπο, δηλ. με πολύ μικρά έστω άλματα. Εσύ παραγωγίζεις την ταχύτητα ως προς το χρόνο για να βρείς την επιτάχυνση ενώ η άλλη θεωρία (άποψη) λέει ότι αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό επειδή η παράγωγος θα είναι από άλμα σε άλμα μηδέν και την χρονική στιγμή του άλματος άπειρη. Η σχέση σου λοιπόν του ορισμού της δύναμης ως: F=m.dυ/dt τι φυσικό νόημα αποκτάει για σένα και την άλλη άποψη? (Αν και η μάζα είναι διακριτή κατά την αύξησή της καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα μεγαλώνει). Μήπως μπορούμε να πάρουμε και την αύξηση της κινητικής ενέργειας ως προς τον χρόνο?

Ο ορισμός της δύναμης φίλε μου Δημήτρη πρέπει να αλλάξει. Η μόνη δύναμη εξ επαφής που υπάρχει στη φύση είναι αυτή που είχε η αρχική σημασία της λέξης, δηλ. αυτή που παράγεται από την "εμποδισμένη δίνα ή δίνη", δηλ. αυτή της εμποδισμένης τριβής, το κοινώς "σπινάρισμα". Όλα τα άλλα που θεωρούνται επίσης δυνάμεις και ασκούνται από μικρή ή μεγαλη απόσταση είναι μετάδοση κινητικής ενέργειας από σκεδασμό, ή εκλωβισμό κινούμενης ύλης ή συγκεκριμένες μορφές κίνησης της ύλης (όπως π.χ οι ανεμοστρόβιλοι).

 

Κανένας μα κανένας δεν θα διαφωνήσει με αυτό. Απλά δεν είναι αυτό που είπες παραπάνω. Παραπάνω είπες ότι η Σχετικότητα είναι λανθασμένη διότι πχ δεν προβλέπει σωστά το περιήλιο του Ερμή.

Κ κατά δεύτερο.....από που εξήγαγες το συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει ένα δομικό στοιχείο της ύλης κ όχι 12?

Ένας υλισμός που δεν χρειάζεται για να εξηγήσει την φυσική πραγματικότητα παρά μόνο την αμετάβλητη και αενάως κινούμενη υλική μονάδα δεν μπορεί να δέχεται καμιά θεωρία αύξησής της σε σχέση με την ταχύτητά της ή ισοδυναμίας της με κυματικές ενέργειες.

Τώρα, πως μπορεί να έχουμε όλες αυτές τις εξηγήσεις που στηρίζουν ακόμη την θεωρία της σχετικότητας, αυτό θα φανεί σταδιακά*. Υπάρχει μία άποψη που λέει ότι μπορούν δύο λάθη λογικής να αναιρούν ή "να στρογγυλεύουν" το ένα το άλλο και το αποτέλεσμα να είναι προσεγγιστικά σωστό αλλά όχι και ακριβές. Όπως π.χ στη σχέση:

dEκιν=F.ds=[d(m.υ)/dt].ds, όπου το dm/dt και dυ/dt μπορεί να είναι ή μηδέν ή άπειρα αλλά αν πας το dt στο παρονομαστή του ds έχεις προσεγγίσει την πραγματικότητα, αλλά έκανες κάθε σκαλί μικρή ράμπα και μάλιστα "γλύκανες και τις γωνίες" για να υπάρχει και η μαθηματική ομορφιά της συνέχειας και το παραγωγίσιμο του πράγματος!

 

*Πάντως υπάρχουν και αρκετές αδυναμίες της κυρίως στον μικρόκοσμο που αποσιωπούνται από όσους θέλουν και την πίτα και το σκύλο χωρτάτο (στον μικρόκοσμο είναι κβαντιστές και στο μεγάκοσμο σχετικιστές). Το να δέχεσαι π.χ ότι ένα φωτόνιο πρώτα ρωτάει σε τι φαινόμενο πρόκειται να λάβει μέρος για να εκδηλώσει την σωματιδιακή ή κυματική του φύση, δεν σου φαίνεται αστείο?

[dp297]

Θα προσπαθήσω να απαντήσω ξεκινώντας από το τέλος. Κατ' αρχήν ακίνητα αντικείμενα δεν υπάρχουν στη φύση ακόμη και αν δείχνουν μακροσκοπικά έτσι. Διότι όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης κάτι που φαίνεται ακίνητο γιατί δεν μπορεί να κινείται "εν εαυτώ" το ίδιο ή τα μέρη του? Σχετικά ακίνητο μπορεί να είναι το Κ.Μ του αλλά όχι το ίδιο ή και τα μέρη του. Άρα ο χρόνος μπορεί να οριστεί με βάση την κίνηση και σαν "φοράς αριθμός" δηλ. σαν συχνότητα κάποιου συγκεκριμένου σωματιδίου, όπως είναι η υλική μονάδα, όταν αποτελεί μέρος ενός σύνθετου σώματος.

 

Δεν διαφωνεί κανένας με αυτό...κ μάλιστα νομίζω είναι ακριβώς αυτο που λέει η Σχετικότητα κ όχι φυσικά ο Νεύτωνας. Τωρα αυτό που λες συχνότητα σωματιδίου δεν ξέρω τι εννοείς. Θα πρέπει αυτές τις εννοιες να τις βασίζεις σε κάποια δεδομένα.

 

Για τα προηγούμενα θα φέρω ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι αυξάνεται η ταχύτητα ενός σώματος σε σχέση με τον χρόνο. Μιά θεωρία που αποδέχεσαι μπορεί να λέει ότι αυτή αυξάνεται κατά συνεχή τρόπο και μιά άλλη να λέει ότι αυτό γίνεται κατά ασυνεχή τρόπο, δηλ. με πολύ μικρά έστω άλματα. Εσύ παραγωγίζεις την ταχύτητα ως προς το χρόνο για να βρείς την επιτάχυνση ενώ η άλλη θεωρία (άποψη) λέει ότι αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό επειδή η παράγωγος θα είναι από άλμα σε άλμα μηδέν και την χρονική στιγμή του άλματος άπειρη. Η σχέση σου λοιπόν του ορισμού της δύναμης ως: F=m.dυ/dt τι φυσικό νόημα αποκτάει για σένα και την άλλη άποψη? (Αν και η μάζα είναι διακριτή κατά την αύξησή της καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα μεγαλώνει). Μήπως μπορούμε να πάρουμε και την αύξηση της κινητικής ενέργειας ως προς τον χρόνο?

 

Ναι καταλαβαίνω τι λες....Αλλά θα σου πω τα εξής:

1. Ασχέτως του τι νόμιζεις ότι θα έπρεπε να είναι οι προβλέψεις αυτού του νομου δίνουν αποτελέσματα που συμφωνουν με την πραγματικότητα 100%...άρα...δεν έχει σημασία του τι νομίζεις.

2. Εαν έχεις δοκιμάσει να υπολογίσεις την περιφέρεια του κύκλου εφαρμόζεις τον ίδιο ακριβως απειροστικό υπολογισμό με τα ίδια προβλήματα μεταπηδησης που αναφέρεις. Επίσης έχεις σκεφτει ότι ίσως αυτη η ασυνεχής αντιμετωπιση είναι πιο λογική δεδομένου της ασυνεχους φύσης του χωροχρόνου (βλεπε Planck scale)?

 

Όλα αυτα δουλεύουν, κάνουν προβλέψεις επαλιθεύσιμες. Οποιεσδήποτε θεωρίες μας θα πρέπει να βασίζονται από αντίστοιχα μαθηματικά. Το πρόβλημα που αναφέρεις δεν είναι φυσικό αλλά μαθηματικό. Μπορεί όντως κάποιος να αναπτύξει έναν συνεχή τρόπο παραγωγοντοποίησης κ ολοκλήρωσης αλλά μέχρι τότε......υποθέσεις μπορεί να κάνει ο καθένας....αλλά θα πρέπει να ακολουθεί το ρητο put your money where your mouth is.

 

Ένας υλισμός που δεν χρειάζεται για να εξηγήσει την φυσική πραγματικότητα παρά μόνο την αμετάβλητη και αενάως κινούμενη υλική μονάδα δεν μπορεί να δέχεται καμιά θεωρία αύξησής της σε σχέση με την ταχύτητά της ή ισοδυναμίας της με κυματικές ενέργειες.

Τώρα, πως μπορεί να έχουμε όλες αυτές τις εξηγήσεις που στηρίζουν ακόμη την θεωρία της σχετικότητας, αυτό θα φανεί σταδιακά*. Υπάρχει μία άποψη που λέει ότι μπορούν δύο λάθη λογικής να αναιρούν ή "να στρογγυλεύουν" το ένα το άλλο και το αποτέλεσμα να είναι προσεγγιστικά σωστό αλλά όχι και ακριβές. Όπως π.χ στη σχέση:

dEκιν=F.ds=[d(m.υ)/dt].ds, όπου το dm/dt και dυ/dt μπορεί να είναι ή μηδέν ή άπειρα αλλά αν πας το dt στο παρονομαστή του ds έχεις προσεγγίσει την πραγματικότητα, αλλά έκανες κάθε σκαλί μικρή ράμπα και μάλιστα "γλύκανες και τις γωνίες" για να υπάρχει και η μαθηματική ομορφιά της συνέχειας και το παραγωγίσιμο του πράγματος!

 

*Πάντως υπάρχουν και αρκετές αδυναμίες της κυρίως στον μικρόκοσμο που αποσιωπούνται από όσους θέλουν και την πίτα και το σκύλο χωρτάτο (στον μικρόκοσμο είναι κβαντιστές και στο μεγάκοσμο σχετικιστές). Το να δέχεσαι π.χ ότι ένα φωτόνιο πρώτα ρωτάει σε τι φαινόμενο πρόκειται να λάβει μέρος για να εκδηλώσει την σωματιδιακή ή κυματική του φύση, δεν σου φαίνεται αστείο?

 

Πάλι κανένας δεν θα διαφωνήσει με αυτό. Ολες οι Θεωρίες βελτιώνονται, όπως του Νεύτωνα, όπως θα βελτιωθεί κ του Αινσταιν....

Κ πάλι.....μέχρι να βρει κάποιος κάτι καλλίτερο είναι εύκολο να κριτικάρει....το θέμα είναι αλλού.

Ότι οι Θεωρίες αυτές δουλεύουν στον πραγματικό κόσμο (διαφωνω με το θέμα του περιηλίου). Η Σχετικότητα δουλεύει 100% σε αυτές τις περιπτώσεις κ σε άλλες όχι.