Περί Γαλαξιών.

[trex]

Γαλαξιακό… γκρο πλαν

Εντυπωσιακό μωσαικό εικόνων του M83

 

Χιούστον

Ο γαλαξίας Μ83 που βρίσκεται σε απόσταση 15 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς αποτελεί τα τελευταία χρόνια στόχο των αστρονόμων αφού αποδεικνύεται ότι ενσωματώνει ενδιαφέροντα κοσμικά χαρακτηριστικά όπως μια μυστηριώδη μελανή οπή που πριν από δύο χρόνια «έλουσε» τον γαλαξία με ένα είδος ακτινοβολίας προσδίδοντας του μια έντονη ροζ απόχρωση.

 

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια σειρά από εικόνες του Μ83 και οι τεχνικοί της NASA δημιούργησαν ένα «μωσαικό» του γαλαξία το οποίο αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες στην καλύτερη μελέτη του. Στην νέα εικόνα που δημιουργήθηκε διακρίνονται καθαρά χιλιάδες αστρικά σμήνη, εκατοντάδες χιλιάδες μεμονωμένα άστρα και πολλά σουπερνόβα.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=555696

[trex]

Το ποτάμι του υδρογόνου

Για πρώτη φορά καταγράφεται οπτικά αυτή η κοσμική δομή

 

Βιρτζίνια

Μάζες υδρογόνου κινούνται στο διαστημικό κενό και τροφοδοτούν τους γαλαξίες με τα απαραίτητα για τη δημιουργία άστρων «καύσιμα». Αυτές οι κοσμικές δομές ονομάζονται «ψυχρές ροές» αλλά είναι πιο γνωστές ως «ποτάμια υδρογόνου». Μέχρι σήμερα δεν είχε επιτευχθεί η οπτική καταγραφή αυτών των πολύ θαμπών και πολύ λεπτών «λωρίδων» αερίου. Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να καταγράψουν οπτικά ένα ποτάμι υδρογόνου χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο GBT.

 

Οι ερευνητές εντόπισαν το ποτάμι στον γαλαξία NGC 6946 που βρίσκεται σε απόσταση 22 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη αναμένεται να φωτίσει τη διαδικασία παραγωγής άστρων σε σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomical Journal»

[trex]

Οι γαλαξίες «μέδουσες»

Νέα στοιχεία για το εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο

 

Χονολουλού

Εικόνες και δεδομένα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτίζουν τις κοσμικές διεργασίες που μετασχηματίζουν γαλαξίες και τους μετατρέπουν από σπειροειδείς σε ελλειπτικούς. Κατά τη διαδικασία αυτή οι γαλαξίες αποκτούν ένα σχήμα που θυμίζει πολύ αυτό της… μέδουσας

 

Τα νέα δεδομένα

Οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει στο παρελθόν γαλαξίες που έχουν ένα μη συμβατικό σχήμα αφού στον γαλαξιακό δίσκο υπάρχουν «προεκτάσεις», μεγάλες… ουρές, που αποτελούνται από άστρα. Η εικόνα αυτών των γαλαξιών παραπέμπει σε μέδουσα και η αναφορά σε αυτούς γίνεται με αυτό τον χαρακτηρισμό, δηλαδή «γαλαξίες μέδουσες». Το τελευταίο χρονικό διάστημα το Hubble εντόπισε και παρατήρησε αρκετούς τέτοιους γαλαξίες αποκαλύπτοντας πολλά στοιχεία για την εξέλιξη τους. Ειδικοί με επικεφαλής τον Χάρλαντ Εμπελινγκ του Πανεπιστημίου της Χαβάης μελέτησαν τα νέα δεδομένα και πιστεύουν ότι αποκωδικοποίησαν τον κοσμικό μηχανισμό που συνδέεται με αυτούς τους γαλαξίες.

 

Το «συγκρουόμενο» φαινόμενο

 

Σύμφωνα με όσα προκύπτουν από τα νέα στοιχεία το φαινόμενο ξεκινά όταν ένας σπειροειδής γαλαξίας εγκαταλείπει την περιοχή όπου αρχικά σχηματίστηκε και αρχίζει να κατευθύνεται προς κάποιο σμήνος γαλαξιών. Ο γαλαξίας-ταξιδιώτης μεταφέρει μαζί του μεγάλες ποσότητες ψυχρών αερίων. Πλησιάζοντας προς το σμήνος ο γαλαξίας έρχεται σε επαφή με μάζες θερμών αερίων του γαλαξιακού σμήνους. Η «σύγκρουση» των ψυχρών με τα θερμά αέρια δημιουργεί μακριά «πλοκάμια» κοσμικής ύλης που εκτείνονται από τον γαλαξιακό δίσκο. Στα πλοκάμια αυτά σχηματίζονται συνεχώς νέα άστρα.

 

Οταν τελικά ο γαλαξίας-μέδουσα φτάνει στο σμήνος συνήθως συγκρούεται με κάποιον άλλο γαλαξία σχηματίζοντας τελικά ένα ελλειπτικό. Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερος αριθμός γαλαξιών-μεδουσών στο Σύμπαν από ό,τι πιστεύαμε ενώ επίσης προσφέρουν μια εξήγηση για το γεγονός ότι οι ελλειπτικοί γαλαξίες είναι το πιο κοινό είδος γαλαξιών. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

 

http://www.astrovox.gr/forum/posting.php?mode=reply&t=17030

[Δροσος Γεωργιος]

Μακρινός γαλαξίας δίνει μια εικόνα για τους προγόνους του Μίλκι Ουέι.

Οι περισσότεροι γαλαξίες που μπορούμε να διακρίνουμε στο όριο του ορατού Σύμπαντος είναι υπέρλαμπροι γίγαντες εντελώς διαφορετικοί από τον δικό μας Γαλαξία. Για πρώτη φορά, αμερικανοί αστρονόμοι κατάφεραν να παρατηρήσουν άμεσα έναν «κανονικό» αρχέγονο γαλαξία, ο οποίος δεν αποκλείεται να μοιάζει με τον Μίλκι Ουέι στα αρχικά στάδια του σχηματισμού του.

Ο γαλαξίας, με την ονομασία DLA2222-0946, φαίνεται στη Γη όπως ήταν πριν από 10,8 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το Σύμπαν είχε μόνο το 20% της σημερινής του ηλικίας.

Οι γαλαξίες αυτής της ηλικίας, οι οποίοι πιστεύεται ότι ήταν πρόγονοι των σημερινών σπειροειδών γαλαξιών, περιείχαν το ουδέτερο αέριο που αποτέλεσε την πρώτη ύλη για το σχηματισμό άστρων -και η μελέτη τους μπορεί να βελτιώσει τα μοντέλα των κοσμολόγων για την εξέλιξη των άστρων και των μεταγενέστερων γαλαξιών.

Ο DLA2222-0946 ήταν ήδη γνωστός, δεν είχε όμως ανιχνευτεί από το δικό του φως. Προηγούμενες μελέτες τον είχαν εντοπίσει επειδή απορροφά ένα μέρος της ακτινοβολίας ενός ακόμα πιο μακρινού κβάζαρ που βρίσκεται πίσω του. Οι γαλαξίες που έχουν ανιχνευθεί με αυτόν τον τρόπο ονομάζονται DLA (Damped Lyman-alpha).

«Η ιδιαιτερότητα αυτών των γαλαξιών είναι το πόσο κανονικοί είναι. Αντιστοιχούν σε κανονικούς γαλαξίες αντί στους υπέρλαμπρους, ακραίους γαλαξίες που παρατηρούμε συνήθως σε αυτές τις αποστάσεις. Όμως το γεγονός ότι είναι κανονικοί [και άρα αμυδροί] γαλαξίες καθιστά σχεδόν αδύνατη την άμεση παρατήρησή τους» αναφέρει η Ρεγκίνα Γιόργκενσον του Πανεπιστημίου της Χαβάης, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Από τα χιλιάδες DLA που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα, ο DLA2222-0946 είναι ο πρώτος που παρατηρείται άμεσα.

Το τηλεσκόπιο Keck της Χαβάης, ένα από τα ισχυρότερα του κόσμου, μόλις που κατάφερε να διακρίνει ένα τμήμα του γαλαξία, με πλάτος 16.000 έτη φωτός. Κατάφερε επίσης να χαρτογραφήσει την κίνηση του αερίου μέσα σε αυτό το τμήμα.

Η μελέτη του DLA2222-0946 και η άμεση παρατήρηση άλλων DLA θα μπορούσε να προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των γαλαξιών και την αστρογένεση στο νεαρό Σύμπαν.

Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, και είναι διαθέσιμη στη μορφή προέκδοσης μέσω της υπηρεσίας arXiv.

http://arxiv.org/abs/1311.0045

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231293506

[Δροσος Γεωργιος]

Εντοπίστηκε ένας από τους πρώτους γαλαξίες που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν.

Λίγα 24ωρα μετά την ανακάλυψη του αρχαιότερου άστρου στο Σύμπαν ερευνητές του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων Νήσων ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν ένα πανάρχαιο γαλαξία. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο γαλαξίας αυτός δημιουργήθηκε περίπου 650 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος και είναι ένας από τους πρώτους που εμφανίστηκε σε αυτό. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα δεδομένα για την εξέλιξη του Σύμπαντος.

Οι ερευνητές εντόπισαν τον γαλαξία χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του βαρυτικού φακού (ή μικροφακού) που αναπτύχθηκε πρόσφατα και έχει συμβάλει πολύ στην διαστημική εξερεύνηση τα τελευταία χρόνια. Η τεχνική βασίζεται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, συντελείται όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη.

Η τεχνική αυξάνει το μέγεθος και τη φωτεινότητα ενός κοσμικού σώματος ως και 20 φορές.

Η τεχνική του βαρυτικού φακού διαφέρει σημαντικά από τις δυο κύριες μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για την αναζήτηση εξωπλανητών – τη μέθοδο της διάβασης, η οποία βασίζεται στη σκίαση ενός άστρου καθώς ένας πλανήτης διαβαίνει από μπροστά του, και τη μέθοδο της ακτινικής ταχύτητας, η οποία βασίζεται στην αλλαγή της ακτινικής ταχύτητας ενός άστρου (της κίνησής του δηλαδή σε σχέση με τον Ηλιο) εξ αιτίας της βαρυτικής επιρροής που προκαλεί σε αυτό ένας πλανήτης που περιφέρεται γύρω του.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ως… μεγεθυντικό φακό ένα μακρινό γαλαξιακό σμήνος, το Abell 2744. Το σμήνος αυτό βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3,5 δισ. έτη φωτός από εμάς και είναι ευρύτερα γνωστό ως «Σμήνος της Πανδώρας». Πρόκειται στην πραγματικότητα για τέσσερα γειτονικά σμήνη γαλαξιών με συνολική έκταση άνω των δύο εκατομμυρίων ετών φωτός. Πρόσφατα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble παρατήρησε και έκανε σημαντικές ανακαλύψεις στο Abell 2744. Η μελέτη των δεδομένων του Hubble οδήγησε στην ανακάλυψη χιλιάδων άγνωστων μέχρι σήμερα απομακρυσμένων και πανάρχαιων γαλαξιών.

Η νέα έρευνα των ερευνητών στα Κανάρια Νησιά οδήγησε στον εντοπισμό ενός ακόμη άγνωστου μέχρι σήμερα αρχαίου γαλαξία. Ο γαλαξίας έλαβε την ονομασία Abell 2744_Y και όπως εκτιμούν οι ερευνητές σχηματίστηκε 650 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος που η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι συνέβη πριν από περίπου 13.7-13.8 δισ. έτη. Προηγούμενες παρατηρήσεις στο σμήνος Abell 2744 έχουν υποδείξει την ύπαρξη γαλαξιών ακόμη νεότερων από τον Abell 2744_Y, γαλαξιών που σχηματίστηκαν περίπου 500 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Ομως δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί η ύπαρξη αυτών των γαλαξιών.

Ο Abell 2744_Y είναι περίπου 30 φορές μικρότερος από τον δικό μας γαλαξία αλλά σύμφωνα με τους ερευνητές παράγει άστρα με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό από τον Μίλκι Ουέι. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται «Astronomy and Astrophysics Letters». Τόσο η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα αλλά και άλλες συνεχίζουν τις παρατηρήσεις στα βάθη του Σύμπαντος με στόχο να ανακαλύψουν ακόμη νεότερους γαλαξίες φωτίζοντας το κοσμικό περιβάλλον που υπήρχε στις απαρχές του Κόσμου.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=566385

[Δροσος Γεωργιος]

Βρέθηκε η «χαμένη» μάζα των γαλαξιών.

Δύο νέες έρευνες κοσμολογίας διευθετούν ορισμένες ασυμφωνίες που είχαν προκύψει από τα πρόσφατα δεδομένα της ευρωπαϊκής διαστημικής αποστολής Πλανκ, σύμφωνα με τα οποία οι γαλαξίες έχουν μικρότερη μάζα από την προβλεπόμενη.

Η βασική αρχή που διέπει τη σύγχρονη κοσμολογία, υποστηρίζει πως το Σύμπαν είναι ισότροπο και ομογενές, μοιάζει δηλαδή ίδιο σε όποια κατεύθυνση και αν κοιτάξουμε και σε όποια περιοχή και αν βρεθούμε.

Η ύπαρξη δομών στο Σύμπαν όπως οι Γαλαξίες, τα άστρα και οι πλανήτες παραβιάζουν φαινομενικά αυτή την αρχή, όμως εάν κοιτάξουμε σε μεγάλες κλίμακες η ισχύς της επιβεβαιώνεται από όλες τις παρατηρήσεις, κάτι που σημαίνει πως το Σύμπαν θα μας φαινόταν περίπου ίδιο, ακόμη και αν κατοικούσαμε στις παρυφές του ορατού σε εμάς Σύμπαντος.

Οι δομές στο Σύμπαν οφείλουν την ύπαρξη τους, στις πολύ μικρές διακυμάνσεις που υπήρξαν στην ενέργεια του λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αν και οι διακυμάνσεις αυτές, κβαντικής προέλευσης, ήταν αρχικά εξαιρετικά αμυδρές, στην πορεία του χρόνου ενισχύθηκαν από τις ελκτικές δυνάμεις της βαρύτητας, και έγιναν οι «σπόροι» γύρω από τους οποίους υφάνθηκαν όλες οι δομές που παρατηρούμε σήμερα.

Οι κβαντικές διακυμάνσεις του πρώιμου Σύμπαντος, έχουν αποτυπωθεί στην ακτινοβολία που ακόμη λαμβάνουμε ως απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης, η οποία ονομάζεται Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου. Στόχος της διαστημικής αποστολής Πλανκ ήταν να μελετήσει την ακτινοβολία υποβάθρου με τη μεγαλύτερη ακρίβεια μέχρι σήμερα, κάτι που το κατάφερε με μεγάλη επιτυχία.

Το πρόβλημα που προέκυψε από τις μετρήσεις του Πλανκ, ήταν πως η μάζα που υπολόγισε πως περιέχεται στα γαλαξιακά σμήνη, ήταν κατά 40% μικρότερη από αυτή που θα προέβλεπε κανείς μελετώντας τις διακυμάνσεις του πρώιμου Σύμπαντος.

Η συγκεκριμένη ασυμφωνία είχε ωθήσει αρκετούς θεωρητικούς επιστήμονες στην πρόταση εναλλακτικών κοσμολογικών μοντέλων που να εξηγούσαν τη διαφορά. Για παράδειγμα πριν δύο μόνο εβδομάδες φυσικοί του πανεπιστημίου του Σικάγο είχαν εκδώσει μία έρευνα, σύμφωνα με την οποία εάν τα νετρίνα ήταν πιο βαριά από ότι πιστεύαμε, η μειωμένη μάζα στα γαλαξιακά σμήνη θα μπορούσε να εξηγηθεί.

Δύο νέες έρευνες όμως υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο, αφού εκτελώντας νέες μετρήσεις, και χρησιμοποιώντας το φαινόμενο του βαρυτικού φακού, όπου μεγάλες μάζες συγκεντρώνουν την ακτινοβολία που περνάει γύρω τους προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, έδειξαν πως η μάζα στα γαλαξιακά σμήνη είναι σημαντικά μεγαλύτερη από τις εκτιμήσεις του Πλανκ.

Χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη μέθοδο, οι επιστήμονες ζυγίζουν εμμέσως περιοχές στο Σύμπαν, παρατηρώντας πόσο «λυγίζουν» τις ακτίνες φωτός που περνούν από κοντά τους.

Μία από τις ερευνητικές ομάδες, με βάση το ερευνητικό κέντρο κοσμολογίας του πανεπιστημίου Στάνφορντ, χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο 8.2 μέτρων Subaru στη Χαβάη, και μέτρησε τη μάζα 22 γαλαξιακών σμηνών που είχε παρατηρήσει και το Πλανκ, κάνοντας μία εκτίμηση 43% μεγαλύτερη από αυτή του Πλανκ. Η άλλη ομάδα, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ, έκανε μία εκτίμηση 30% μεγαλύτερη από αυτή του Πλανκ, για τη μάζα 25 άλλων γαλαξιακών σμηνών.

Η διαφορά στις εκτιμήσεις οφείλεται σε ένα φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται Sunyaev–Zel’dovich. Σύμφωνα με αυτό, το Πλανκ συλλέγει φωτόνια που στην πορεία έχουν περάσει από γαλαξιακά σμήνη.

Το φαινόμενο Sunyaev–Zel’dovich (SZ) είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας και φωτονίων μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου , διαμέσου της αντίστροφης σκέδασης Compton.

Στην συνήθη σκέδαση Compton ένα φωτόνιο σκεδάζεται από ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο, με αποτέλεσμα την μείωση της ενέργειάς του (και αύξηση του μήκους κύματός του). Αντίθετα, στην αντίστροφη σκέδαση Compton τα μικρής ενέργειας φωτόνια της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου μετά από την σύγκρουσή τους με τα υψηλής ενέργειας σχετικιστικά ηλεκτρόνια, αυξάνουν την ενέργειά τους (και μειώνουν το μήκος κύματός τους).

Όταν τα φωτόνια αυτά συγκρούονται με άλλα ενεργά σωματίδια, αποκτούν μεγαλύτερες ενέργειες. Η ισχύς του σήματος, συσχετίζεται με τη μάζα των γαλαξιών που περιέχονται στο σμήνος, με έναν τρόπο όμως που εισάγει μεγάλη αβεβαιότητα στις μετρήσεις, αλλά μπορεί να εξηγήσει τη διαφορά στις εκτιμήσεις του Πλανκ με την πραγματικότητα.

Επιστήμονες από το πείραμα Πλανκ ανακοίνωσαν πως αργότερα φέτος θα δοθεί στη δημοσιότητα μια βαθμονομημένη ανάλυση των μετρήσεων, που αναμένεται να αντιστοιχεί σε μία επαυξημένη πρόβλεψη για τη μάζα των Γαλαξιών.

http://physicsgg.me/2014/02/19/%ce%b2%cf%81%ce%ad%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%cf%87%ce%b1%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%cf%8e%ce%bd/

[trex]

Γαλαξίας διαλύεται σαν λουλούδι στον άνεμο

Ο ESO 137-001 κινείται τόσο γρήγορα μέσα σε σύννεφο ώστε το αέριό του παρασύρεται και σχηματίζει γαλάζια νήματα

 

Βαλτιμόρη, Μέριλαντ

Ο σπειροειδής γαλαξίας ESO 137-001 μοιάζει με λουλούδι που χάνει τα πέταλά του στον άνεμο σε αυτή την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.

 

Ολόκληρος ο γαλαξίας κινείται προς την πάνω δεξιά πλευρά της εικόνας με ταχύτητα 7,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα.

 

Δεν πλέει όμως στο κενό, αλλά μέσα σε ένα αραιό και εξαιρετικά θερμό διαγαλαξιακό σύννεφο αερίου.

 

Ο γαλαξίας κινείται τόσο γρήγορα μέσα στο διαγαλαξιακό σύννεφο ώστε το αέριό του παρασύρεται προς τα πίσω και σχηματίζει νήματα, τα οποία εμφανίζονται γαλάζια.

 

Ακόμα και η καφετιά σκόνη που περιέχει ο ESO 137-001 διακρίνεται να ωθείται πίσω από το κέντρο του γαλαξία.

 

Ο ανεμοδαρμένος γαλαξίας, ο οποίος βρίσκεται στο γαλαξιακό σμήνος του Γνώμονα, σε απόσταση 200 εκατομμυρίων ετών φωτός, πιθανότατα θα καταφέρει να επιζήσει. Σταδιακά όμως χάνει το υλικό που θα του επέτρεπε να σχηματίζει νέα άστρα και δεν μπορεί παρά να γίνεται ολοένα σκοτεινότερος.

 

Τουλάχιστον χαρίζει αυτό το υπέροχο θέαμα, το οποίο συμπληρώνουν διάσπαρτα λαμπερά άστρα που βρίσκονται πολύ πιο κοντά, μέσα στον δικό μας Γαλαξία.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574103

[Δροσος Γεωργιος]

Ταχύτητα ρεκόρ για αστρικό σμήνος με φορά προς το Γαλαξία μας.

Τα περισσότερα αντικείμενα στο Σύμπαν που βρίσκονται εκτός του Γαλαξία, απομακρύνονται από εμάς καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται.

Εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό αποτελούν αντικείμενα στην κοντινή περιοχή μας, όπου μία Τοπική Ομάδα 75 γαλαξιών συμπεριλαμβανομένου του δικού μας «αντιτίθεται» στη διαστολή εξαιτίας των βαρυτικών έλξεων.

Ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας για παράδειγμα, πλησιάζει το δικό μας με την ταχύτητα των 300 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ενώ το αντικείμενο που μέχρι πρότινος κατείχε το ρεκόρ ταχύτητας προς τα εμάς, ήταν ένα άστρο στην Ανδρομέδα με ταχύτητα780 χλμ/δευτερόλεπτο.

Όταν ένα αντικείμενο κινείται σε σχέση με έναν παρατηρητή, επηρεάζεται και η συχνότητα της ακτινοβολίας του μέσω του φαινομένου Ντόπλερ: τα αντικείμενα που μας πλησιάζουν φαίνονται πως εκπέμπουν φως με μεγαλύτερη συχνότητα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει για εκείνα που απομακρύνονται.

Το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει κατ’ αντιστοιχία και με τη συχνότητα της σειρήνας ενός οχήματος που κινείται ως προς εμάς: όταν μας πλησιάζει ο ήχος «συμπυκνώνεται» και μας φαίνεται πιο οξύς, και καθώς μας προσπερνάει το μήκος κύματος αυξάνεται, ενώ στην πραγματικότητα η σειρήνα δεν έχει μεταβάλλει τη συχνότητά της.

Καθώς το μπλε χρώμα έχει μεγαλύτερη συχνότητα από το ερυθρό στο φάσμα του ορατού φωτός, όταν μας πλησιάζει ένα αντικείμενο λέμε πως είναι μετατοπισμένο προς το μπλε, ενώ αντίθετα μιλάμε για ερυθρή μετατόπιση.

Η μπλε μετατόπιση είναι πολύ σπάνια για αντικείμενα εκτός της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών στην οποία ανήκουμε. Παρόλα αυτά, ερευνητές του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, κατέγραψαν ένα αστρικό σμήνος που μας πλησιάζει με την ταχύτητα ρεκόρ των 1.026 χλμ/δευτερόλεπτο.

Αν και οι αστρονόμοι είχαν καταγράψει ακόμη μεγαλύτερες ταχύτητες στο παρελθόν, δεν επρόκειτο ποτέ για ολόκληρο άστρο, πόσο μάλλον για αστρικό σμήνος.

Η ερευνητική ομάδα είχε εστιάσει στον ελλειπτικό γαλαξία Μ87, στο κέντρο του σμήνους της Παρθένου, 54 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Αντίθετα με την Τοπική Ομάδα στην οποία βρίσκονται μόνο δύο μεγάλοι γαλαξίες (ο δικός μας και η Ανδρομέδα), το σμήνος της Παρθένου φιλοξενεί δεκάδες μεγάλους γαλαξίες.

Το ενδιαφέρον με τον Μ87 είναι πως περιέχει ένα μεγάλο αριθμό από σφαιρωτά σμήνη, πυκνές συγκεντρώσεις άστρων δηλαδή με σφαιρικό σχήμα που περιφέρονται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο, και στο κέντρο του βρίσκεται μία γιγάντια μαύρη τρύπα, χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή που κατοικεί στο κέντρο του Γαλαξία μας.

Ήδη από το 2005 ήταν γνωστό πως οι μαύρες τρύπες μπορούν να επιταχύνουν αστέρια: για παράδειγμα σε ένα ζεύγος αστέρων, όταν ένα από τα δύο αιχμαλωτιστεί από τη μαύρη τρύπα και πέσει εντός της, το άλλο αστέρι αναγκάζεται από τη διατήρηση της ενέργειας να εκσφενδονιστεί προς τα έξω.

Για να επιταχυνθεί ολόκληρο το αστρικό σμήνος οι επιστήμονες υποψιάζονται πως κάποτε η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Μ87 ήταν ένα ζεύγος από δύο μικρότερες, και ήταν ο συνδυασμός τους που επιτάχυνε το σμήνος με κατεύθυνση προς τα εμάς.

Για να επιβεβαιώσουν ωστόσο τη θεωρία τους, θα χρειαστούν περισσότερες μετρήσεις στο μέλλον, και τη διευκρίνιση περισσότερων μεγεθών. Μέχρι τότε δε χρειάζεται ασφαλώς να ανησυχήσει κανείς για το αστρικό σμήνος που μας πλησιάζει, αφού αφενός βρίσκεται πολύ μακριά από το Γαλαξία και αφετέρου οι εγκάρσιες ταχύτητες θα το στρίψουν εντέλει προς άλλη κατεύθυνση, στο διαγαλαξιακό κενό.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal Letters.

http://physicsgg.me/2014/03/10/%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%cf%86/

[trex]

Νέα προβολή του γαλαξία της Ανδρομέδας

 

Δύο νέες εντυπωσιακές εικόνες από το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel.

Δείχνουν τον κομψό σπειροειδή γαλαξία της Ανδρομέδας, το όνομά του προέρχεται από τη μυθική Ελληνίδα πριγκίπισσα που ήταν γνωστή για την ομορφιά της.

 

Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, επίσης γνωστός και ως Messier 31, βρίσκεται 2 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, και είναι ο πιο κοντινός μεγάλος γαλαξίας με τον δικό μας Γαλαξία.

Εκτιμάται ότι έχει μέχρι ένα τρισεκατομμύριο άστρα, ενώ ο Γαλαξίας μας περιέχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια.

Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν τη συνολική μάζα της Ανδρομέδας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μικρότερη από τη μάζα του Γαλαξία μας, όταν συμπεριλαμβάνεται η σκοτεινή ύλη.

 

Το Herschel, βλέπει σε μεγαλύτερο μήκος κύματος υπέρυθρου φωτός από το γαλαξία, αποκαλύπτοντας τους δακτυλίους της δροσερής σκόνης.

Αυτή η σκόνη είναι πολύ πιο κρύα στο γαλαξία - μόνο μερικές δεκάδες βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν.

 

Και στις δύο εικόνες, η θερμή σκόνη τονίζεται στις κεντρικές περιοχές με διαφορετικά χρώματα.

Νέα αστέρια γεννιούνται σε αυτό το κεντρικό, πολυσύχναστο κέντρο, και οι δακτύλιοι του γαλαξία σε σκονισμένους κόμβους.

Ακτίνες της σκόνης μπορεί επίσης να φαίνονται μεταξύ των δακτυλίων.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1020.html

[trex]

Οι αστρονόμοι εξετάζουν το σχηματισμό αστεριών στους φωτεινούς συγκρουόμενους γαλαξίες

 

Με το συνδυασμό προσομοιώσεων σε υπολογιστή με τις παρατηρήσεις πολλαπλών-ζωνών, δύο νέες μελέτες που εξετάζουν τον τρόπο φωτεινότητας, σχηματισμό των άστρων, θερμή σκόνη, και άλλες επιπτώσεις που εξελίσσονται κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης του γαλαξία.

 

Σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, η αστρονομία με υπέρυθρο δορυφόρο, ανακάλυψε ότι το σύμπαν περιείχε πολλούς εξαιρετικά φωτεινούς γαλαξίες, λίγο περισσότερο από χίλιες φορές πιο φωτεινούς από το δικό μας Γαλαξία, αλλά που είναι σχεδόν αόρατοι στα οπτικά μήκη κύματος.

Τροφοδοτούνται από εκρήξεις σχηματισμού νέων άστρων που θάβονται βαθιά μέσα σε σύννεφα σκόνης και αερίου·

Η σκόνη απορροφά το ορατό φως, ενώ ακτινοβολεί στα υπέρυθρα μήκη κύματος.

 

Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι σε πολλές περιπτώσεις, η υπερκινητικότητα προκλήθηκε από προσκρουστική διέγερση που διευκόλυνε την κατάρρευση του διαστρικού αερίου σε νέα αστέρια.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των γαλαξιών είναι κοινές.

Πράγματι , οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν πιθανώς εμπλακεί σε μία ή περισσότερες συναντήσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους, καθιστώντας αυτές τις αλληλεπιδράσεις μια σημαντική φάση στην εξέλιξη των γαλαξιών και τον σχηματισμό των άστρων στο σύμπαν .

Ο Γαλαξίας μας , για παράδειγμα , δεσμεύεται από τη βαρύτητα στο γαλαξία της Ανδρομέδας και πλησιάζει με ταχύτητα περίπου 50 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο·

Αναμένεται να συναντηθούν σε δισεκατομμύρια χρόνια περίπου .

Στο τοπικό σύμπαν, οι συναντήσεις μπορεί να προσδιοριστούν εύκολα από τις ορατές μορφολογικές αλλοιώσεις που παράγουν, όπως η παλιρροϊκές ουρές από τους γαλαξιακούς δίσκους.

Αλλά δεν είναι όλοι υπέρυθροι φωτεινοί γαλαξίες που παρουσιάζουν τέτοιες στρεβλώσεις·

Επιπλέον, φωτεινοί γαλαξίες στο πιο μακρινό σύμπαν είναι πολύ μακριά για να ανιχνευτούν (τουλάχιστον με τα σημερινά τηλεσκόπια) .

Οι αστρονόμοι , επομένως, εργάζονται για να κατανοήσουν πότε και πώς οι συγκρούσεις διεγείρουν το σχηματισμό των άστρων , αν η δημιουργία των άστρων μοιάζει με συμβατικό σχηματισμό ή διαφέρει (ίσως δημιουργώντας πιο ογκώδη αστέρια, για παράδειγμα), και να καθοριστεί κάποια εναλλακτική λύση για την οπτική μορφολογία που μπορεί επίσης να ποσοτικοποιήσει τις επιπτώσεις αυτών.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9670.html

[Δροσος Γεωργιος]

Τρισδιάστατο βίντεο των γαλαξιων στο Σύμπαν.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το αρχείο “Galaxy and Mass Assembly catalogue ένα πρόγραμμα που δείχνει όλους του Γαλαξίες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα αλλά και που αυτοί βρίσκονται μέσα στο Σύμπαν οι αστρονόμοι του πανεπιστημίου Durham δημιούργησαν ένα τρισδιάστατο βίντεο που απεικονίζει όλους τους Γαλαξίες.

Όπως αναφέρεται στο κείμενο που συνοδεύει το βίντεο οι εικόνες των Γαλαξιών έχουν ενισχυθεί για να είναι πιο άμεσα αντιληπτοί ενώ οι αποστάσεις έχουν σμικρυνθεί έτσι ώστε να γίνει δυνατό να αποτυπωθούν στο βίντεο

Βίντεο.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

[trex]

O Γαλαξίας περικυκλωμένος από Συμβούλιο Γιγάντων

 

Υόρκη, Ηνωμένο Βασίλειο

Ο Γαλαξίας μας, ένας συνασπισμός τουλάχιστον 200 δισεκατομμυρίων αστέρων, ανάμεσά τους και ο Ήλιος, βρίσκεται περικυκλωμένος από έναν δακτύλιο 12 μεγάλων γαλαξιών τους οποίους οι αστρονόμοι ονόμασαν «Συμβούλιο Γιγάντων».

 

Αν κανείς κοιτάξει το Σύμπαν σε μεγάλη κλίμακα βλέπει ότι οι γαλαξίες δεν είναι τυχαία κατανεμημένοι, αλλά διατάσσονται πάνω στον λεγόμενο Κοσμικό Ιστό: έναν «σκελετό» που θυμίζει σφουγγάρι και αποτελείται από γιγάντια νήματα αερίου, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν αχανείς κενοί χώροι.

 

Ζουμάροντας λίγο πιο κοντά στη γειτονιά μας βλέπουμε ότι ο Γαλαξίας είναι μέλος μιας μικρής ομάδας γαλαξιών που ονομάζεται Τοπική Ομάδα και έχει διάμετρο γύρω στα 3 εκατομμύρια έτη φωτός. Ο «Μίλκι Ουέι» είναι μάλιστα από τα κυρίαρχα μέλη της: μόνο ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας είναι μεγαλύτερος, με περίπου το διπλάσιο αριθμό άστρων.

 

Νέα στοιχεία για τη γαλαξιακή γειτονιά μας προσφέρει τώρα μελέτη του Μάρσαλ ΜακΚολ, καθηγητή Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Υόρκης στη Βρετανία, ο οποίος χαρτογράφησε τους λαμπρότερους γαλαξίες σε ακτίνα 35 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

 

«Ο Γαλαξίας και η Ανδρομέδα περιβάλλονται από 12 μεγάλους γαλαξίες που διατάσσονται πάνω σε έναν δακτύλιο με διάμετρο περίπου 24 εκατομμύρια χιλιόμετρα -το "Συμβούλιο Γιγάντων"» αναφέρει ο ερευνητής.

 

Η μελέτη του δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

 

Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση της διαδικασίας σχηματισμού του Γαλαξία και άλλων τοπικών ομάδων γαλαξιών -μια διαδικασία που πιστεύεται ότι πυροδοτήθηκε από τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα υποθετικό υλικό άγνωστης σύστασης που υπερβαίνει την κανονική ύλη στο Σύμπαν σε αναλογία τουλάχιστον 5 προς 1.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/o.html

[trex]

Ο πολικός δακτύλιος του Γαλαξία NGC 2685

 

Ο γαλαξίας NGC 2685 είναι επιβεβαιωμένος πως έχει πολικό δακτύλιο - ένα σπάνιο είδος γαλαξία με αστέρια, αέριο και σκόνη σε τροχιά με τους δακτυλίους κάθετα προς το επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου.

Η παράξενη διαμόρφωση θα μπορούσε να προκληθεί από τη σύλληψη πιθανότατα του υλικού από έναν άλλο γαλαξία από, έναν γαλαξιακό δίσκο, με τα συντρίμμια έξω σε ένα περιστρεφόμενο δακτύλιο.

Παρόλα αυτά, παρατηρήθηκαν οι ιδιότητες του NGC 2685 και δείχνουν ότι η περιστροφή της δομής του δακτυλίου είναι εξαιρετικά παλαιά και σταθερή.

Σε αυτή την έντονη θέα του ιδιόρρυθμου συστήματος, επίσης γνωστό ως Arp 336 ή γαλαξίας έλικας (helix), ο παράξενος, κάθετος δακτύλιος είναι εύκολο να εντοπίσει καθώς περνάει μπροστά από το γαλαξιακό δίσκο, μαζί με άλλες "διαταραγμένες" εξωτερικές δομές.

Ο NGC 2685 είναι περίπου 50.000 έτη φωτός και 40 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/ngc-2685.html

[trex]

Η σκονισμένη καρδιά ενός ενεργού γαλαξία

 

Μια διεθνής ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Konrad Tristram από το Max-Planck-Ινστιτούτο Ράδιο-Αστρονομίας στη Βόννη, Γερμανία, έλαβε την πιο λεπτομερή εικόνα μέχρι στιγμής από την θερμή σκόνη στο περιβάλλον από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στον ενεργό γαλαξία.

Οι παρατηρήσεις του γαλαξία Διαβήτη παρουσιάζονται, για πρώτη φορά, και η σκόνη φωτίζεται απευθείας από την κεντρική "μηχανή" του ενεργού γαλαξία που βρίσκεται σε δύο διακριτές συνιστώσες: ένας εσωτερικός στρεβλός δίσκος και μια ευρύτερη μεγαλύτερη κατανομή της σκόνης.

Το πιο πιθανό, το μεγαλύτερο συστατικό είναι υπεύθυνο για το μεγαλύτερο μέρος της σκίασης των εσωτερικών περιοχών που βρίσκονται κοντά στην υπερμεγέθη μαύρη τρύπα.

Μια τέτοια διαμόρφωση είναι σημαντικά πιο πολύπλοκη από το απλό σκονισμένο "ντόνατ", το οποίο έχει ευνοηθεί για τις τελευταίες δεκαετίες.

 

Σε ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες, τεράστια ποσά ενέργειας απελευθερώνεται κατά την τροφοδοσία της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία.

Αυτές οι μαύρες τρύπες έχουν μάζες από ένα εκατομμύριο ή δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του ήλιου.

Η ύλη κινείται σπειροειδώς πάνω στη μαύρη τρύπα που γίνεται τόσο ζεστή και φωτεινή ώστε να επισκιάζει ολόκληρο το γαλαξία με δισεκατομμύρια αστέρια.

Τα τεράστια ποσά ενέργειας που απελευθερώνεται, επίσης, επηρεάζουν τον περιβάλλοντα γαλαξία. Ως εκ τούτου, οι ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες πιστεύεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των γαλαξιών και ως εκ τούτου στο σχηματισμό του σύμπαντος, όπως φαίνεται προς το παρόν.

 

Χρησιμοποιώντας το όργανο MIDI στο Πολύ Μεγάλου Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, η ερευνητική επιστημονική ομάδα άντλησε μια άνευ προηγουμένου καθαρή θέα της θερμής σκόνης στον πυρήνα του γαλαξία Διαβήτη.

Σε απόσταση μόλις 13 εκατομμυρίων ετών φωτός, ο γαλαξίας Διαβήτης περιέχει έναν από τους κοντινότερους και φωτεινότερους ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες.

 

"Έχουμε λάβει τουλάχιστον το διπλάσιο του ποσού των σύμβολο-μετρικών δεδομένων από οποιοδήποτε άλλο γαλαξία", αναφέρει με υπερηφάνεια ο Konrad Tristram από το Max-Planck-Ινστιτούτο Ράδιο-Αστρονομίας (MPIfR), ο επικεφαλής συγγραφέας του εγγράφου.

"Οι παρατηρήσεις μας κάνουν τον γαλαξία Διαβήτη μακράν την καλύτερη παρατηρήσιμη εξωγαλαξιακή πηγή με οπτική και υπέρυθρη συμβολομετρία."

Συνδυάζοντας το φως των δύο τηλεσκοπίων, τις σύμβολο-μετρικές παρατηρήσεις ανάλυσης με εκείνη ενός τηλεσκοπίου από 92 μέτρα σε διάμετρο.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4308.html

ΦΩΤΟ ΚΑΤΩ

 

Η πυρηνική περιοχή του γαλαξία Διαβήτη. Η δεξιά εικόνα δείχνει τα εσωτερικά 1000 έτη φωτός του γαλαξία Διαβήτη . Εκτυφλωτικό φως και αέρια υλικά που εκτινάσσονται από τον ενεργό πυρήνα (που βρίσκεται στο μαύρο κουτί) . Δραπετεύουν μόνο κατά μήκος της κωνικής περιοχής προς τα βορειοδυτικά (άνω δεξί μέρος της εικόνας), οδηγώντας στη λευκή δομή του σχήματος V σε αυτή την εικόνα. Μαζί με άλλες κατευθύνσεις , η πυρηνική περιοχή είναι κρυμμένη από πυκνά αέρια και σκόνη. Αυτή η συσκότιση της σκόνης έχει ήδη ερευνηθεί με πρωτοφανή λεπτομέρεια με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο συμβολόμετρου. Η εικόνα ψευδό-χρώματος μοντέλου στα αριστερά δείχνει την εκπομπή της σκόνης και αντιστοιχεί στην περιοχή που χαρακτηρίζεται από το μαύρο κουτί στην δεξιά εικόνα.

Η εκπομπή προέρχεται από μία σχετικά λεπτή, δισκοειδή δομή (λευκό), καθώς και η σκόνη επιμηκύνεται κάθετα προς αυτό. Ο δίσκος φαίνεται επίσης από την εκπομπή του νερού (κόκκινη-πράσινη - μπλε γραμμή). Η εκπομπή σκόνης απορροφάται προς τα νοτιοανατολικά (κάτω αριστερά) από τα βορειοδυτικά (επάνω δεξιά) , όπως φαίνεται από την αλλαγή από το ιώδες σε πράσινο χρώμα.

[trex]

«Ηλικιωμένοι» γαλαξίες ανακαλύφθηκαν στις αρχές του σύμπαντος

 

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψαν τα πιο απόμακρα παραδείγματα γαλαξιών που ήταν ήδη ώριμοι και με μάζα - όχι μόνο νέοι, οι γαλαξίες σχηματισμού άστρων στο «βρεφικό-δωμάτιο» του πρώιμου Σύμπαντος, αλλά και παλαιοί, «συνταξιούχοι» αυτοί - «ηλικιωμένοι γαλαξίες».

 

Ένα νέο έγγραφο, που δημοσιεύτηκε στο The Astrophysical Journal Letters από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Macquarie, με το Αυστραλιανό Παρατηρητήριο (AAO) και το Swinburne, Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας, θέτει νέα ερωτήματα σχετικά με το πρώιμο Σύμπαν, και τι ανάγκασε αυτούς τους ώριμους γαλαξίες να μεγαλώσουν τόσο γρήγορα.

 

"Οι επιστήμονες γνωρίζουν σχετικά μεγάλο αριθμό των νέων γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν, ενεργού σχηματισμού νέων άστρων," λέει ο συγγραφέας Δρ. Lee Spitler.

«Αυτοί που βρήκαμε έχουν ήδη περάσει από αυτή τη φάση: έχουν πραγματικά λάβει πρόωρη σύνταξη από τον σχηματισμό των άστρων, όταν το σύμπαν ήταν μόνο το 12% της τρέχουσας ηλικίας του.

Επειδή μεγάλωσαν τόσο γρήγορα, είναι πιθανό ότι υπέστησαν μία εκρηκτική περίοδο σχηματισμού νέων αστέρων - μια σύντομη, λεγόμενη φάση, αστρικής έκρηξης - στη συνέχεια αποσύρθηκαν".

 

Spitler, μια κοινή συνάντηση μεταξύ του Πανεπιστημίου Macquarie και του AAO, εντάχθηκε στην ομάδα χρησιμοποιώντας εικόνες βάθους σε σχεδόν υπέρυθρα μήκη κύματος για την αναζήτηση γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν με κόκκινα χρώματα.

Το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα υποδηλώνει την παρουσία των παλαιών άστρων και την έλλειψη ενεργού σχηματισμού αστέρων.

 

«Αυτοί οι απομακρυσμένοι και νέοι ογκώδεις γαλαξίες, είναι ένα από τα Ιερά Δισκοπότηρα της αστρονομίας», είπες ο καθηγητής Karl Glazebrook, διευθυντής του Κέντρου για την Αστροφυσική και "Υπερυπολογιστών" στο Swinburne, Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας.

Το 2004 έγραψα ένα έγγραφο σχετικά με την ανακάλυψη αυτών των γαλαξιών που υπάρχουν μόνο τρία δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη έκρηξη.

Τώρα, με βελτιωμένη τεχνολογία, πηγαίνουμε πίσω, μόνο 1.600 εκατομμύρια χρόνια, το οποίο είναι πραγματικά συναρπαστικό."

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_16.html

[Δροσος Γεωργιος]

Σύγκρουση δύο γαλαξιών

Το ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) βρίσκεται στα βόρεια της Χιλής και είναι το μεγαλύτερο αστρονομικό πρότζεκτ που υπάρχει στον κόσμο, δίνοντας ελπίδες στους επιστήμονες για νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις.

Ετσι δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το γιγάντιο τηλεσκόπιο κατάφερε να καταγράψει με εξαιρετική ακρίβεια την πολύχρωμη σύγκρουση δύο γαλαξιών που βρίσκονται 70.000.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη.

http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%8E%CE%BD

[trex]

Οι αστρονόμοι ολοκλήρωσαν την «απογραφή» της κοσμικής σκόνης

 

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων έχει ολοκληρώσει μια μελέτη συγκριτικής αξιολόγησης σε περισσότερους από 300 γαλαξίες, που παράγουν τη μεγαλύτερη απογραφή της σκόνης στο τοπικό Σύμπαν, η έρευνα αναφοράς Herschel.

Με επικεφαλής τον Δρ. Luca Cortese από το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Swinburne στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, η ομάδα χρησιμοποίησε το Herschel, Διαστημικό Παρατηρητήριο για να παρατηρήσει τους γαλαξίες σε πολύ υπέρυθρα και υπό-χιλιοστόμετρου μήκη κύματος και κατέλαβε το φως που εκπέμπεται απευθείας από κόκκους σκόνης.

Τα αποτελέσματα εμφανίζονται στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.

 

"Αυτοί οι κόκκοι σκόνης που πιστεύεται ότι είναι τα θεμελιώδη συστατικά για το σχηματισμό των άστρων και των πλανητών, αλλά μέχρι τώρα, πολύ λίγα ήταν γνωστά για την αφθονία και τις φυσικές ιδιότητες των γαλαξιών, εκτός από το δικό μας Γαλαξία," είπε ο Δρ. Cortese.

 

"Η κοσμική σκόνη θερμαίνεται με την αστροφεγγιά σε θερμοκρασίες μόνο μερικές δεκάδες βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν, και έτσι μπορεί να φαίνεται μόνο σε πολύ υπέρυθρα / μήκη κύματος μικρότερου από ένα χιλιοστόμετρο."

 

Οι δύο κάμερες επί του δορυφόρου Herschel, SPIRE και PACS, επέτρεψαν στους αστρονόμους να εξετάσουν τις διαφορετικές συχνότητες εκπομπής σκόνης, οι οποίες φέρουν τα "αποτυπώματα" από τις φυσικές ιδιότητες των κόκκων και, επομένως, ζωτικής σημασίας για τη μελέτη αυτή.

Παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα από το SPIRE λήφθηκαν πριν από τρία χρόνια, αλλά η ομάδα έπρεπε να περιμένει για την ολοκλήρωση της έρευνας PACS μέχρι πέρυσι.

 

«Η μεγάλη αναμονή άξιζε τον κόπο, καθώς ο συνδυασμός των PACS και τα δεδομένα του SPIRE δείχνουν ότι οι ιδιότητες των κόκκων ποικίλλουν από τον έναν στον άλλο γαλαξία -.

Περισσότερο από ό, τι αρχικά αναμενόταν.

Καθώς η σκόνη θερμαίνεται με την αστροφεγγιά, γνωρίζαμε ότι οι συχνότητες στις οποίες οι κόκκοι εκπέμπουν, θα πρέπει να σχετίζονται με τη δραστηριότητα του σχηματισμού των αστεριών ενός γαλαξία. Ωστόσο, τα αποτελέσματά μας, δείχνουν ότι η χημική ιστορία των γαλαξιών «παίζει έναν εξίσου σημαντικό ρόλο,» σχολίασε ο Δρ Cortese.

 

Τα δεδομένα που λαμβάνονται για την έρευνα αναφοράς του Herschel, έχουν γίνει διαθέσιμα στο κοινό για να καταστήσουν δυνατή τις περαιτέρω μελέτες των ιδιοτήτων της σκόνης σε κοντινούς γαλαξίες.

Παρά το γεγονός ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel, έχει ολοκληρώσει την αποστολή του τον Απρίλιο του 2013, ο συνδυασμός των δεδομένων στο αρχείο Herschel, με μελλοντικές παρατηρήσεις από το πρόσφατα ανατεθειμένο Atacama Μεγάλη Σειρά Χιλιοστόμετρου/ χιλιοστού (ALMA) στη Χιλή, θα βοηθήσει τους αστρονόμους να αποκαλύψουν περαιτέρω το μυστήριο της κοσμικής σκόνης στους γαλαξίες στα χρόνια που έρχονται.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_19.html

[Δροσος Γεωργιος]

Το μεγαλύτερο γνωστό σμήνος γαλαξιών έχει μάζα 43% μεγαλύτερη από όσο πιστεύαμε.

Το μεγαλύτερο γνωστό σμήνος γαλαξιών στο σύμπαν, που φέρει το παρατσούκλι «El Gordo» (ο «Χοντρός» ή ο «Τεράστιος» στα ισπανικά) είναι τελικά ακόμη πιο… χοντρό από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες. Νέες παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δείχνουν ότι το σμήνος ACT-CL J01102-4915 (όπως είναι η κωδική ονομασία του) έχει μάζα 43% μεγαλύτερη από τις έως τώρα εκτιμήσεις.

Οι αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Τζέημς Τζι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Ντέηβις, υπολόγισαν ότι ο απομακρυσμένος «Χοντρός» -που απέχει 9,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη- έχει μάζα 3 εκατομμύρια δισεκατομμυρίων φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Το μικρότερο μέρος αυτής της μάζας αφορά τους εκατοντάδες γαλαξίες που απαρτίζουν το σμήνος, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα της μάζας βρίσκεται «κλειδωμένη» στα καυτά αέρια που «παραγεμίζουν» τους χώρους ανάμεσα στους γαλαξίες.

Έχουν βρεθεί και άλλα σμήνη γαλαξιών με σχεδόν εξίσου μεγάλη μάζα (όπως το Σμήνος της Σφαίρας), όμως κανένα δεν είναι τόσο αρχαίο όπως ο «Χοντρός». Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα τεράστια γαλαξιακά σμήνη ήταν πολύ σπάνια στην αρχική φάση του σύμπαντος, το οποίο έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών.

Το τεράστιο μέγεθος του «Χοντρού» έγινε για πρώτη φορά αντιληπτό τον Ιανουάριο του 2012, χάρη σε παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra της NASA και του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή. Οι νέες παρατηρήσεις από το «Hubble» δίνουν μια ακριβέστερη και ακόμη πιο εντυπωσιακή εκτίμηση για το τεράστιο μέγεθός του. Το επόμενο βήμα θα είναι το «Hubble» να καταφέρει να φωτογραφήσει όλο το σμήνος.

Βίντεο.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=583727

[trex]

Γαλαξιακός «δολοφόνος»

 

Αυτή η νέα εικόνα από το MPG / ESO 2,2 μέτρων τηλεσκόπιο στο Παρατηρητήριο La Silla του ESO στη Χιλή, δείχνει δύο αντίθετους γαλαξίες: ο NGC 1316, και ο μικρότερος γείτονάς του NGC 1317. Αυτά τα δύο, είναι αρκετά κοντά το ένα στο άλλο στο διάστημα, αλλά έχουν πολύ διαφορετικές ιστορίες.

Η μικρή σπείρα NGC 1317 έχει μια αδιατάρακτη ζωή, αλλά ο NGC 1316 έχει "καταπιεί" πολλούς άλλους γαλαξίες στη βίαιη ιστορία του, και δείχνει τα σημάδια της μάχης.

 

Αρκετές ενδείξεις στη δομή του NGC 1316, αποκαλύπτουν ότι το παρελθόν του ήταν ταραχώδες.

Για παράδειγμα, έχει κάποιες ασυνήθιστες λωρίδες σκόνης ενσωματωμένες μέσα σε ένα πολύ μεγαλύτερο περίβλημα άστρων, και πληθυσμό, ασυνήθιστα μικρό, σφαιρωτών σμηνών αστέρων. Αυτά δείχνουν ότι μπορεί να έχουν ήδη καταπιεί έναν σπειροειδή γαλαξία πλούσιο σε σκόνη, περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

 

Επίσης, παρατηρούνται γύρω από το γαλαξία πολύ αχνές παλιρροιακές ουρές και κελύφη αστέρων που έχουν κοπεί από τις αρχικές τους θέσεις και εκσφενδονίστηκαν στο διαγαλαξιακό χώρο.

Τα χαρακτηριστικά αυτά παράγονται από πολύπλοκες βαρυτικές επιδράσεις στις τροχιές των άστρων, όταν άλλος ένας γαλαξίας έρχεται πολύ κοντά.

Όλες αυτές οι ενδείξεις, δείχνουν σε ένα βίαιο παρελθόν κατά το οποίο ο NGC 1316 που επισυνάπτεται άλλους γαλαξίες, δείχνει ότι η διαταραγμένη συμπεριφορά συνεχίζεται.

 

Αυτή η νέα πολύ λεπτομερής εικόνα από το MPG / ESO 2,2 μέτρων τηλεσκόπιο στο Παρατηρητήριο La Silla του ESO στη Χιλή, δημιουργήθηκε από το συνδυασμό πολλών επιμέρους εικόνων στο αρχείο του ESO.

Ο στόχος των αρχικών παρατηρήσεων, ήταν να αποκαλύψει το παραμικρό χαρακτηριστικό και η μελέτη της διαταραχής αυτού του ενδιαφέροντος συστήματος.

 

Ως επιβράβευση, η νέα εικόνα παρέχει επίσης ένα παράθυρο στο μακρινό σύμπαν πέρα από τους δύο φωτεινούς γαλαξίες στο προσκήνιο.

Τα περισσότερα από τα αμυδρά και ασαφή σημεία στην εικόνα, είναι πολύ πιο μακρινοί γαλαξίες και υπάρχει μια ιδιαίτερα πυκνή συγκέντρωση, ακριβώς στα αριστερά του NGC 1316.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/04/blog-post_9168.html

[trex]

Μαύρη τρύπα δημιουργεί συστάδες «σειρά από μαργαριτάρια»

 

Τεράστια μικρά σμήνη αστέρων που μοιάζουν με μια σειρά από μαργαριτάρια γύρω από μια μαύρη τρύπα στο κέντρο ενός γαλαξία, 120 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, έχουν ανακαλυφθεί από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Swinburne.

 

Ο γαλαξίας, που ονομάζεται NGC2110, είναι στον αστερισμό του Ωρίωνα.

 

Χρησιμοποιώντας τα γιγάντια τηλεσκόπια Keck στη Χαβάη, οι ερευνητές, ο καθηγητής Jeremy Mould και διδακτορικός φοιτητής Mark Durré από το κέντρο Swinburne για την Αστροφυσική και των Υπερυπολογιστών, βρήκαν τέσσερα σμήνη αστέρων, πολύ κοντά (σε αστρονομικούς όρους) σε μια μαύρη τρύπα.

 

"Αυτά τα αστρικά σμήνη δεν είχαν φανεί πριν, επειδή είναι κρυμμένα από το σύννεφο σκόνης γύρω από τη μαύρη τρύπα και επειδή εμφανίζονται πολύ μικρά, αλλά μπορεί να παρατηρηθούν σε υπέρυθρη ακτινοβολία που διαπερνά τα σύννεφα," είπε ο κ. Durré.

 

"Το τηλεσκόπιο Keck χρησιμοποιεί επίσης «προσαρμοστική οπτική», η οποία αφαιρεί την ατμοσφαιρική λάμψη που θολώνει τις εικόνες."

 

Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες - συμπυκνώσουν την ύλη και δημιουργούν τόση πυκνότητα που ούτε το φως δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαρύτητα της - πιστεύεται ότι είναι στο κέντρο όλων των μεγάλων γαλαξιών..

 

"Ο δικό μας γαλαξία, διαθέτει μια μαύρη τρύπα που είναι σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας," είπε ο κ. Durré. "ο NGC2110 έχει μια μαύρη τρύπα περίπου 100 φορές μεγαλύτερη."

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/04/blog-post_9051.html

 

ΦΩΤΟ ΚΑΤΩ: Σε αυτή την ψευδός-έγχρωμη εικόνα συνδυάζονται διάφορες σειρές παρατηρήσεων, το ορατό φως είναι σε μπλε (από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble) δείχνει το στροβιλισμό των άστρων· Οι παρατηρήσεις από το Very Large Array ραδιοτηλεσκόπιο είναι σε πράσινο και το νερό εμφανίζει μία κεντρική εκπομπή με δύο πίδακες, και οι συστάδες που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα βρίσκονται με κόκκινο χρώμα στη μέση. Η μαύρη τρύπα αντιπροσωπεύεται από μια τελεία για να δείξει τη θέση - η ίδια η μαύρη τρύπα δεν μπορεί να φανεί.

[trex]

Πόσοι γαλαξίες υπάρχουν εκεί;

 

Γαλαξίες - αυτές οι τεράστιες συλλογές των αστέρων που καταλαμβάνουν το σύμπαν μας - είναι σε όλο το πεδίο.

Ίσως το πιο ηχηρό παράδειγμα αυτού του γεγονότος, είναι το Εξαιρετικά Βαθύ Πεδίο του Hubble, μια συλλογή από φωτογραφίες από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, αποκαλύπτει χιλιάδες γαλαξίες σε μια ενιαία σύνθετη εικόνα.

 

Η εκτίμηση, στο πόσοι γαλαξίες είναι σε όλο το σύμπαν, είναι μια σκληρή δουλειά.

Οι απόλυτοι αριθμοί είναι ένα πρόβλημα - όταν η μέτρηση γίνεται σε δισεκατομμύρια, παίρνει λίγο χρόνο για να γίνει η προσθήκη.

Ένα άλλο πρόβλημα, είναι ο περιορισμός των μέσων μας.

Για να λάβουμε την καλύτερη θέα, ένα τηλεσκόπιο πρέπει να έχει ένα μεγάλο άνοιγμα (η διάμετρος του κύριου κατόπτρου ή του φακού) και να βρίσκεται πάνω από την ατμόσφαιρα για να αποφευχθεί η στρέβλωση από τον αέρα της Γης.

 

Ενώ οι εκτιμήσεις μεταξύ των διαφόρων εμπειρογνωμόνων ποικίλλουν, ένα αποδεκτό εύρος είναι μεταξύ 100 και 200 ​​δις γαλαξίες, ο Mario Livio, αστροφυσικός στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη, είπε στο Space.com.

 

Τι συμβαίνει με άλλα σύμπαντα;

 

Δεδομένου ότι το πρώιμο σύμπαν διογκώνεται, υπάρχουν κάποιες θεωρίες που λένε ότι οι διάφορες «θήκες» ξέσπασαν και διαμόρφωσαν διαφορετικά σύμπαντα.

Αυτά τα διαφορετικά μέρη, μπορούν να επεκταθούν με διαφορετικούς ρυθμούς, περιλαμβάνουν και άλλες μορφές της ύλης, και έχουν διαφορετικούς φυσικούς νόμους από το δικό μας σύμπαν.

 

Ο Livio, επεσήμανε ότι μπορεί να υπάρχουν γαλαξίες σε αυτά τα άλλα σύμπαντα - αν υπάρχουν - αλλά δεν έχουμε τρόπο αυτή τη στιγμή να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα.

Έτσι, ο αριθμός των γαλαξιών θα μπορούσε ακόμη και να είναι μεγαλύτερος από 200 δισ., κατά την εξέταση άλλων συμπάντων.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/04/blog-post_2817.html

[Δροσος Γεωργιος]

Ο πρώτος γαλαξίας είναι... γείτονα μας.

Μια εκπληκτική ανακάλυψη έκανε ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του ΜΙΤ. Διαπίστωσαν ότι ένας μικρός γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας γαλαξία είναι στην πραγματικότητα ένα γαλαξιακό απολίθωμα και ίσως μάλιστα να είναι ο πρώτος γαλαξίας του Σύμπαντος!

Ο Segue 1 είναι ένας γαλαξίας που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων γαλαξιών νάνων, γαλαξιών που αν και αρκετά κοινοί στο Σύμπαν εξαιτίας της εξαιρετικά χαμηλής φωτεινότητας τους δεν εντοπίζονται εύκολα και η μελέτη τους είναι εξίσου δύσκολη. Ο Segue 1 βρίσκεται σε απόσταση 75 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη και οι ερευνητές τον παρατήρησαν με τη βοήθεια των ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων στα αστεροσκοπεία Keck στη Χαβάη και Las Campanas στη Χιλή.

Το Σύμπαν έχει ηλικία 13.8 δισ. ετών. Οι παρατηρήσεις στον Segue 1 αποκάλυψαν ότι διαθέτει τα μικρότερα ποσοστά βαρέων χημικών στοιχείων από οποιοδήποτε άλλο γαλαξία στο Σύμπαν. Αυτό το δεδομένο σε συνδυασμό με ορισμένα ακόμη οδηγούν τους ερευνητές στην εκτίμηση ότι ο Segue1 δημιουργήθηκε λίγο μετά τη γέννηση του Σύμπαντος και πιθανώς να είναι ο πρώτος γαλαξίας σε αυτό.

Οπως πιστεύουν οι ερευνητές αμέσως μετά τη γέννηση του Segue1 άρχισαν να γεννιούνται άστρα αλλά δυστυχώς δημιουργήθηκε μόλις μια γενιά άστρων σε αυτόν. Εκτιμούν ότι αυτή η πρώτη γενιά άστρων ήταν η πρώτη και η... τελευταία στον γαλαξία. Υπολογίζουν ότι η διαδικασία γέννησης άστρων διήρκεσε μερικές δεκάδες εκατομμύρια έτη και σταμάτησε πριν από 13 δισ. έτη χωρίς να γεννηθεί... νέο φως στον γειτονικό μας γαλαξία. Οι ερευνητές εντόπισαν και μελέτησαν περί τα χίλια άστρα στον Segue1.

Στην εικόνα μέσα στους κύκλους σημειώνονται ορισμένα από τα πανάρχαια άστρα του γαλαξία Segue1

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=584946

[trex]

Πρωτομαγιάτικος… Κένταυρος Α

Μια νέα εικόνα ενός εκ των λαμπρότερων γαλαξιών

 

Χιούστον

Την Πρωτομαγιά επέλεξε η NASA για να δώσει στη δημοσιότητα μια νέα εικόνα του Κενταύρου Α. Πρόκειται για τον πέμπτο λαμπρότερο γαλαξία στον ουράνιο θόλο. Ο Κένταυρος Α είναι ένας φακοειδής γαλαξίας που βρίσκεται σε απόσταση 12 εκ. ετών φωτός από τη Γη. Διαθέτει μια παράξενη μορφολογία η οποία πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του με γειτονικούς του γαλαξίες ενώ επιπλέον υπάρχουν ενδείξεις ότι βρίσκεται σε εξέλιξη συγχώνευση του Κενταύρου Α με ένα σπειροειδή γαλαξία. Ολες αυτές οι κοσμικές διεργασίες έχουν ως αποτέλεσμα στον Κένταυρο Α να έχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον 100 περιοχές γέννησης άστρων. Για όλα αυτά ο Κένταυρος Α αποτελεί ένα από τους μόνιμους στόχους παρατήρησης των επιστημόνων.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=591679

[trex]

Ολόκληρο σύμπλεγμα αστέρων εκσφενδονίστηκε από γαλαξία

 

Ο γαλαξίας είναι γνωστός ως M87, διαθέτει μια γρήγορη μπάλα που θα είναι ο φθόνος κάθε παίκτη του μπέιζμπολ.

Έχει εκσφενδονίσει ένα ολόκληρο σύμπλεγμα αστέρων προς το μέρος μας με περισσότερα από δύο εκατομμύρια μίλια (3.2 δις χλμ.) ανά ώρα.

Το πρόσφατα ανακαλυφθέν σύμπλεγμα, που οι αστρονόμοι ονομάζουν HVGC-1, είναι τώρα σε ένα γρήγορο ταξίδι στο πουθενά.

Η μοίρα του: θα παρασύρεται μέσα από το κενό μεταξύ των γαλαξιών για πάντα.

 

"Οι αστρονόμοι έχουν βρει δραπέτες άστρων πριν, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε βρει έναν δραπέτη σμήνος αστεριών," λέει ο Nelson Caldwell του Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics.

Ο Caldwell είναι επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, η οποία θα δημοσιευθεί στο Astrophysical Journal Letters και είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο.

 

«Δεν περίμενα να βρω κάτι να κινείται τόσο γρήγορα,» λέει ο Jay Strader του Michigan, Πολιτειακό Πανεπιστήμιο, συν-συγγραφέας της μελέτης.

 

Υποβαθρο

 

Ο M87, η πηγή του υπερταχύτατου συμπλέγματος HVGC-1, είναι ένας βασιλιάς μεταξύ των γαλαξιών.

Αυτός υπεργίγαντας ελλειπτικός γαλαξίας ζυγίζει όσο 6 τρισεκατομμύρια ήλιοι, καθιστώντας τον έναν από τους πιο ογκώδεις γαλαξίες στο κοντινό σύμπαν.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8718.html

[trex]

Ώριμος γαλαξίας δημιουργεί ερωτήματα στους αστρονόμους

 

Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ένα νεαρό γαλαξία που ενεργεί με απροσδόκητα ώριμο τρόπο.

Ο γαλαξίας, που ονομάζεται S0901, περιστρέφεται με ήρεμο τρόπο, χαρακτηριστικό των πιο ανεπτυγμένων γαλαξιών σαν τον δικό μας σπειροειδή γαλαξία.

 

«Συνήθως, όταν οι αστρονόμοι εξετάζουν τους γαλαξίες σε μια πρώιμη εποχή, θεωρούν ότι η αναταραχή παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από ό, τι στους σύγχρονους γαλαξίες.

Αλλά ο S0901 είναι μια σαφής εξαίρεση για την περίπτωση αυτή,» είπε ο James Rhoads στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Arizona, Tempe.

 

Το φως του γαλαξία, χρειάστηκε 10 δισεκατομμύρια χρόνια για να μας φτάσει από την άκρη του διαστήματος, έτσι ώστε να το βλέπουμε όταν ήταν σχετικά νέος.

 

«Ο γαλαξίας αυτός ισοδυναμεί με 10-ετών.

Μπορώ να σας πω από την παρακολούθηση των παιδιών μου στις τάξεις, σε ηλικία 10-ετών είναι υπερκινητικά!

Ο S0901 είναι ασυνήθιστος, γιατί δεν είναι νευρικός, και αντί γι' αυτό,συμπεριφέρεται πολύ καλά.»

"Ο Rhoads είναι επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας, περιλαμβάνεται στο θέμα της 20ης Μαΐου του Astrophysical Journal.

 

Η ανακάλυψη έγινε με τη χρήση του διαστημικού παρατηρητηρίου Herschel, μια αποστολή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος με σημαντική συνεισφορά της NASA.

 

«Αυτό είναι ένα πραγματικά εκπληκτικό αποτέλεσμα που μας θυμίζει ότι ακόμα δεν κατανοούμε πολλές λεπτομέρειες σχετικά με την εξέλιξη του σύμπαντος.

Οι δυνατότητες του Herschel, μας βοηθάνε να κατανοήσουμε αυτή τη σύνθετη ιστορία», δήλωσε ο Paul Goldsmith, ΗΠΑ, επιστήμονας του σχεδίου Herschel στο Εργαστήριο Αεριώθησης (Jet Propulsion) της NASA , Πασαντίνα, Καλιφόρνια

 

Όταν οι γαλαξίες σχηματίζονται, συσσωρεύουν μάζα, επειδή η βαρύτητα τους ελκύει τεράστια, εξωτερικά νέφη αερίων.

Καθώς τα νέφη αερίου εισέρχονται σε ένα συγκεκριμένο γαλαξία, εμπίπτουν τυχαία σε τροχιές.

Αυτά τα διαταραγμένα μονοπάτια προκαλούν αναταράξεις στο γαλαξία υποδοχής, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν στον σχηματισμό αστέρων.

 

Για να διερευνήσουν τις εσωτερικές συνθήκες του σχηματισμού των γαλαξιών, οι Rhoads και Sangeeta Malhotra, επίσης, από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, και συνεργάτες, στοχεύουν δύο νεαρούς γαλαξίες, μεταξύ των οποίων και ο S0901.

 

Χρησιμοποιώντας ένα κοσμικό μεγεθυντικό φακό, γνωστό ως βαρυτικός φακός, οι ερευνητές έλαβαν μια καλύτερη εικόνα των γαλαξιών από ό, τι θα γινόταν διαφορετικά.

Ένα μέσο του Herschel, το Μέσο Heterodyne για το Far-Infrared (Πολύ-Υπέρυθρο) (HIFI), ήταν τότε σε θέση να λάβει την "υπογραφή" του ιονισμένου άνθρακα, αποκαλύπτοντας την κίνηση των μορίων του αερίου στους γαλαξίες.

Αυτή η κίνηση ήταν πολύ πιο ομαλή από ό, τι αναμενόταν στο γαλαξία S0901.

Τα αποτελέσματα για το δεύτερο γαλαξία, το άφησαν να εννοηθεί σαν ήρεμη περιστροφή επίσης, αλλά ήταν λιγότερο σαφής.

 

«Οι γαλαξίες 10 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, δημιουργούσαν πιο ενεργά αστέρια από ό, τι τώρα», λέει ο Malhotra.

"Συνήθως, δείχνουν επίσης περισσότερες αναταράξεις, πιθανότατα επειδή συσσωρεύεται αέριο γρηγορότερα από ό, τι έναν σύγχρονο γαλαξία.

Αλλά εδώ έχουμε περιπτώσεις όπου ένας πρώιμος γαλαξίας, συνδυάζει την ήρεμη περιστροφή ενός σύγχρονου, με τον ενεργό σχηματισμό άστρων του πρόωρου συνομηλίκου του."

 

Περισσότερες παρατηρήσεις με άλλα τηλεσκόπια θα βοηθήσουν να αποκαλυφθεί, αν οι άλλοι γαλαξίες συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο ανάπτυξης, ή αν ο S0901 είναι παραδόξως μπροστά από την εποχή του.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/blog-post_1760.html