Vagelford

Άμα καταλαβαίνανε κιόλας για τι γράφουν στο Β(λ)ΗΜΑ καλά θα ήταν.

Τα συγχαρητήριά μου και από εδώ για την πολύ καλή δουλειά.

Για όποιον ενδιαφέρεται, μια συλλογή από άρθρα σχετικά με το MAGIC, άλλες παρατηρήσεις από τηλεσκόπια ακτίνων γάμμα (HESS και Fermi) και την σχέση διασποράς των φωτονίων από θεωρίες κβαντικής βαρύτητας. Ενδιάμεσα υπάρχουν και άσχετα άρθρα. Το enikos.gr απλά ασχολίαστο.

Τι τρέχει με την σκοτεινή ύλη στη γειτονιά μας; Κάτι τρέχει με την σκοτεινή ύλη (συνέχεια...)

Θα φανεί σαν να ρίχνω λάδι στη φωτιά αυτό που θα πω, αλλά δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση. Έχουν ειπωθεί πολλά από την τελευταία φορά που κοίταξα την κουβέντα και βλέπω ότι υπάρχουν πολλές παρανοήσεις σε ένα εύρος πραγμάτων. Παρατήρησα ότι ο st0rmrd έχει κάποιες εικόνες στο μυαλό του που φαίνονται να είναι βαθιά επηρεασμένες από πράγματα που έχουν παρουσιαστεί στην εκπομπή "Το Σύμπαν που Αγάπησα", πάνω στην κοσμολογία και την σχετικότητα και είναι δυστυχώς τελείως λάθος. Χαρακτηριστικά θα αναφερθώ στο θέμα του καμπύλου χώρου και στο αν αφού η ύλη καμπυλώνει τον χωροχρόνο, τότε αυτός πρέπει να είναι καμπύλος και ο χώρος δεν μπορεί να είναι επίπεδος και όλα αυτά. Ο χωροχρόνος που θεωρούμε ότι περιγράφει το σύμπαν είναι ένας τετραδιάστατος χωροχρόνος, ο οποίος έχει κάποιες συμμετρίες που προκύπτουν από την κατανομή της ύλης που υπάρχει μέσα σ' αυτόν (την κατανομή του κοσμικού ρευστού). Έτσι, ο χωροχρόνος έχει ισοτροπία και ομοιογένεια, όπως έχει και η ύλη. Ακόμα, θεωρούμε ότι ύλη μέσα στο σύμπαν ακολουθεί τις όποιες "κινήσεις" του χωροχρόνου έτσι ώστε να διατηρούνται αυτές οι συμμετρίες στην εξέλιξη του σύμπαντος. Άρα η ύλη (η οποία ορίζει και μια κλάση παρατηρητών) είναι συν-κινούμενη όπως λέμε. Αυτό που προκύπτει από τις συμμετρίες είναι ότι η γεωμετρία με την οποία μπορούμε να περιγράψουμε ένα τέτοιο σύμπαν είναι η γεωμετρία FRW, η οποία έχει την ιδιότητα να χωρίζει με φυσιολογικό τρόπο τον χρόνο από τον χώρο, διαλέγοντας για χρόνο τον ιδιόχρονο των παρατηρητών (της ύλης δηλαδή) που ακολουθούν την κίνηση του χωροχρόνου. Δηλαδή, στην FRW γεωμετρία υπάρχει ένας καλά ορισμένος παγκόσμιος χρόνος, που είναι ο ίδιος για όλους τους παρατηρητές. Ακόμα, το χωρικό κομμάτι του χωροχρόνου είναι στην γενική περίπτωση μια 3D "υπερ-σφαίρα", δηλαδή το ανάλογο της επιφάνειας μιας σφαίρας στις δύο διαστάσεις όπου η καμπυλότητα καθορίζεται από την ακτίνα καμπυλότητας, με την διαφορά ότι υπάρχει μία παράμετρος καμπυλότητας που μπορεί να είναι θετική (σφαίρα), μηδέν (επίπεδο) ή αρνητική (σαμάρι) και ένας παράγοντας κλίμακας που ρυθμίζει το πως μετράμε αποστάσεις (που στην περίπτωση της σφαίρας θα ήταν η ακτίνα, αλλά στην γενική περίπτωση χαλάει λίγο η αναλογία). Δηλαδή συνοψίζοντας, στο σύμπαν έχουμε κάποιες χωρικές υπερ-επιφάνειες που έχουν την γεωμετρία της 3D υπερ-σφαίρας, οι οποίες ορίζουν επιφάνειες ταυτοχρονισμού, επιφάνειες δηλαδή που έχουν συγχρονισμένα τα ρολόγια τους στον ίδιο χρόνο, και ο χρόνος είναι κάθετος σ' αυτές τις επιφάνειες και είναι συγκεκριμένα ο ιδιόχρονος του κάθε παρατηρητή που βρίσκεται στην κάθε θέση στην υπερ-επιφάνεια, πράγμα που σημαίνει και ότι ο κάθε παρατηρητής είναι τοπικά ακίνητος ως προς το χωροχρόνο και ακολουθεί την κίνηση του ίδιου του χωροχρόνου καθώς εξελίσσεται ο τελευταίος. Η πρώτη συνέπεια των παραπάνω είναι αυτό που έχει αναφερθεί, ότι δηλαδή ο κοσμολογικός χρόνος είναι μια παγκόσμια παράμετρος που συμπίπτει με τους ιδιόχρονους των παρατηρητών που ακολουθούν την κίνηση του χωροχρόνου, οι οποίοι στην συγκεκριμένη περίπτωση για την κοσμολογία που παρατηρούμε είναι οι γαλαξίες που παρατηρούμε στο σύμπαν (ή αν θέλει κανείς, τα σμήνη γαλαξιών). Με απλά λόγια, ακόμα και αν ο χωροχρόνος είναι καμπύλος, ο χρόνος που μετράμε στην κοσμολογία έχει ακριβώς τον ίδιο ρυθμό ροής πάντα και για όλους μέσα στο σύμπαν. Αν τώρα πάρουμε τις δυναμικές εξισώσεις που περιγράφουν το σύμπαν, βλέπουμε ότι ανάλογα με την πυκνότητα της ύλης που υπάρχει μέσα στο σύμπαν, μπορούμε να προσδιορίσουμε το αν η καμπυλότητα του χωρικού κομματιού του χωροχρόνου θα είναι θετική, αρνητική ή μηδέν. Οι παρατηρήσεις του CMB μας έχουν δείξει ότι η καμπυλότητα του χωρικού κομματιού (η παράμετρος καμπυλότητας που είπαμε παραπάνω) είναι με πολύ καλή ακρίβεια μηδέν. Με άλλα λόγια, το χωρικό κομμάτι του σύμπαντος είναι σύμμορφα επίπεδο, δηλαδή είναι γεωμετρικά επίπεδο (τα τρίγωνα έχουν άθροισμα γωνιών 180 μοίρες) με χρονικά μεταβαλλόμενη κλίμακα (οι αποστάσεις αλλάζουν με τον χρόνο). Τα παραπάνω μας λένε ότι για τους παρατηρητές που ζούμε μέσα στο σύμπαν και ακολουθούμε την διαστολή του, αν και το σύμπαν είναι καμπύλο, το χωρικό κομμάτι του έχει επίπεδη γεωμετρία και το χρονικό κομμάτι του είναι παγκόσμιο και απόλυτο. Η καμπυλότητα του σύμπαντος εκδηλώνεται στο γεγονός ότι ο χώρος διαστέλλεται, ότι δηλαδή αυξάνουν οι αποστάσεις ανάμεσα στους παρατηρητές. Ο ρυθμός αυτής της διαστολής (η σταθερά του Hubble) είναι η καμπυλότητα του τετραδιάστατου χωρόχρονου. Αυτά σχετικά με το επίπεδο και καμπύλο του σύμπαντος. Υπάρχουν και άλλα θέματα στα οποία θα ήθελα να αναφερθώ. Άμα είναι θα επανέλθω σχετικά.

Κοίταξε, οι εκλαϊκευμένες εκπομπές είναι μεγάλη πληγή. Συνήθως αυτά που ακούγονται είναι ή βλακείες ή έχουν κρυφές παραδοχές που δεν σου εξηγεί κανένας και μένεις τελικά με μια πολύ λάθος εικόνα. Για παράδειγμα αυτό που λες με τα γκραβιτόνια. Όταν κάποιος λέει ότι η βαρύτητα οφείλεται στην ανταλλαγή γκραβιτονίων, εννοεί ότι στα πλαίσια κάποιας ακόμα άγνωστης κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας (την οποία ακόμα ψάχνουμε να βρούμε γιατί λογικά την περιμένουμε να υπάρχει) η οποία θα εισάγει την έννοια της κβάντωσης του πεδίου του χωροχρόνου (κατ' αναλογία με την κβάντωση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου), θα υπάρχει η έννοια των διεγερμένων καταστάσεων του πεδίου που θα είναι το κβαντικό ανάλογο των βαρυτικών κυμάτων (όπως και στον ηλεκτρομαγνητισμό έχεις τα φωτόνια) και τα οποία θα μπορεί να τα φανταστεί κάποιος σε ένα πλαίσιο στημένο όπως είναι οι τρέχουσες θεωρίες βαθμίδας που περιγράφουν τις άλλες αλληλεπιδράσεις, όπου θα υπάρχουν οι αντίστοιχοι φορείς της αλληλεπίδρασης, που θα είναι αυτά τα γκραβιτόνια. Η γενική σχετικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτά και είναι μια καθαρά γεωμετρική θεωρία. ps. Ξέχασα να πω ότι ακόμα και στη σχετικότητα μπορείς να έχεις διάδοση, όταν έχεις όμως μια δυναμική κατάσταση, όπου υπάρχουν αλλαγές και η πληροφορία διαδίδεται μέσα από διαταραχές του χωροχρόνου. Γενικά πάντως το Sci. Il. δεν θα το εμπιστευόμουν ως απόλυτα αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης σε επιστημονικά θέματα. Δεν ξέρω δηλαδή αν οι συντάκτες των άρθρων έχουν το γνωστικό υπόβαθρο για κάποια από τα πράγματα με τα οποία ασχολούνται.

Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι τίποτα δεν είναι ακίνητο στον χωροχρόνο. Ακόμα και όταν κάτι είναι ακίνητο στον χώρο, κινείται πάντα στον χρόνο. Οπότε ουσιαστικά, κάθε σώμα ακολουθεί μία τροχιά στον χωροχρόνο, και η παρουσία κάποιου άλλου σώματος που καμπυλώνει των χωροχρόνο, προκαλεί και κάμψη της τροχιάς του σώματος (με την έννοια ότι η τροχιά αποκλίνει από την τροχιά που θα είχε στην περίπτωση που ο χώρος δεν είχε καμπυλωθεί). Δηλαδή, πρέπει να το δεις με τροχιές το πράγμα. Η διαφορά ενός καμπύλου χωροχρόνου από έναν επίπεδο είναι ότι αλλάζουν σχήμα οι τροχιές των σωματιδίων, δηλαδή αλλάζουν οι γεωδαισιακές.

Πάλι edit; Ευτυχώς που τα έκανα quote δηλαδή...

lol

Και τι ακριβώς πιστεύεις ότι λένε τα λινκς που έχεις παραθέσει;

Μια μικρή διόρθωση φίλε astrozilla, η θερμοκρασία την στιγμή της αποδέσμευσης ήταν περίπου 3000 Κ άρα το φάσμα είχε ακτινοβολίες πολύ μικρότερες από γ (μέγιστο στα μm, δηλαδή υπέρυθρο), εκτός αν μιλάς για την ακτινοβολία που υπήρχε πολύ πριν την αποδέσμευση, την εποχή που το σύμπαν είχε θερμοκρασία πάνω από 10^9 Κ οπότε μιλάμε για την εποχή της νουκλεοσύνθεσης και πίσω.

Κοίταξε, η αποδέσμευση συμβαίνει ταυτόχρονα σε όλο τον χώρο. Ο χώρος είναι τρισδιάστατος και άρα αν εμείς είμαστε σε ένα σημείο του, μια δεδομένη χρονική στιγμή θα μας έρχονται φωτόνια από την επιφάνεια μιας σφαίρας με ακτίνα ανάλογη με τον χρόνο που έχει περάσει από την στιγμή της αποδέσμευσης. Δεχόμαστε δηλαδή φωτόνια από παντού γύρω μας, δηλαδή από όποια γωνία και αν κοιτάξουμε (γι' αυτό μιλάω για σφαίρα και όχι ευθεία). Έτσι σήμερα θα μας έρθουν τα φωτόνια από την επιφάνεια μιας σφαίρας με ακτίνα λίγο μεγαλύτερη από ότι χθες και λίγο μικρότερη από ότι αύριο. Είναι το ίδιο με την ευθεία που λες, αλλά το σύμπαν δεν είναι μονοδιάστατο. Στην ευθεία σου έρχονται κάθε στιγμή τα φωτόνια από ένα σημείο που είναι όλο και πιο μακρυά (1D -> 0D). Αντίστοιχα στις 3 διαστάσεις σου έρχονται από μία σφαιρική επιφάνεια (3D -> 2D). Είναι συνηθισμένη παρανόηση αυτή, του να φαντάζεται κανείς το Big Bang σαν μια έκρηξη κροτίδας μέσα στο χώρο. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα τέτοιο. Το Big Bang δεν συμβαίνει μέσα σε κάποιο χώρο, αλλά είναι ο ίδιος ο χώρος που μεγαλώνει. Οι αποστάσεις των σημείων του χώρου μεγαλώνουν όχι επειδή τα ίδια κινούνται, αλλά επειδή ο χώρος διαστέλλεται. Φαντάσου ένα ιδανικό μπαλόνι ότι είναι ο χώρος. Το μπαλόνι αυτό είναι ιδανικό γιατί είναι όσο ελαστικό θέλουμε. Αν αρχίσεις να το φουσκώνεις, τότε κατά μήκος της επιφάνειας, οι αποστάσεις θα μεγαλώνουν γιατί εξαρτώνται από την ακτίνα του μπαλονιού. Τα σημεία όμως δεν κουνιούνται, αφού για παράδειγμα βρίσκονται πάντα στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος και μήκος. Φαντάσου τώρα αυτό το μπαλόνι να ξεφουσκώνει. Θα φτάσει κάποια στιγμή όπου το μπαλόνι θα είναι σχεδόν ένα σημείο με πολύ μικρή επιφάνεια. Αυτό είναι το Big Bang. Η στιγμή όπου το σύμπαν είχε τον ελάχιστο όγκο (για το μπαλόνι ελάχιστη επιφάνεια) και άρχισε να διαστέλλεται. Το κάθε σημείο της επιφάνειας δεν κουνήθηκε, αλλά οι μεταξύ των σημείων αποστάσεις μεγάλωσαν. Φαντάσου τώρα ότι αυτό το μπαλόνι απέκτησε ξαφνικά τεράστια ακτίνα, τόσο μεγάλη, που φαίνεται η επιφάνειά του σχεδόν επίπεδη. Αυτή είναι η φάση του πληθωρισμού. Μετά από αρκετό καιρό, πέφτει η θερμοκρασία και η ύλη αποδεσμεύεται από την ακτινοβολία. Τότε στο σημείο που βρίσκεσαι (και βρισκόσουν πάντα, ακόμα και κατά το Big Bang) θα αρχίσεις να δέχεσαι ακτινοβολία από τα διπλανά σου σημεία όπου αποδεσμεύτηκε ακτινοβολία και σιγά σιγά από όλο και πιο μακρινά σημεία. Το μπαλόνι όμως συνεχίζει να μεγαλώνει (και εσύ το βλέπεις σχεδόν επίπεδο) και άρα βλέπεις τα γειτονικά σου σημεία να απομακρύνονται και την ακτινοβολία που σου έρχεται από όλο και πιο μακρυά να μεγαλώνει το μήκος κύματός της. Κάπως έτσι εξελίχθηκε το πράγμα μέχρι σήμερα και βλέπουμε αυτά που βλέπουμε. Αγαπητέ christopherPAPA, αυτό ακριβώς εξηγώ σε αυτό που έγραψα παραπάνω. Η μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB) προέκυψε από την στιγμή της αποδέσμευσης της ακτινοβολίας από την ύλη πριν από 13 δισ. χρόνια (περίπου 300000 χρόνια μετά το BB) και ήταν ακριβώς σαν να δημιουργήθηκε μία λάμψη σε κάθε σημείο του χώρου (να αναβόσβησε μία λάμπα). Τα μικροκύματα είναι και αυτά φωτόνια όπως και κάθε άλλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Αν διαβάσεις πιο προσεκτικά αυτό που γράφω, θα καταλάβεις γιατί την βλέπουμε να έρχεται από κάθε μεριά (από την επιφάνεια μιας σφαίρας με εμάς στο κέντρο). Το ότι έβαλα και λίγη κοσμολογική εξέλιξη ήταν για να δώσω καλύτερα την εικόνα του τι είναι το big Bang, αφού φάνηκε και εκεί ότι υπήρχε μία παρανόηση. Τώρα αυτά που λέει ο "ηλεκτρονικός" είναι άλλου παπά ευαγγέλια. Σχετικά με τους Γαλαξίες, εξαρτάται τι εννοείς. Δηλαδή, οι γαλαξίες είναι δομές που άρχισαν να δημιουργούνται από την αρχική διακύμανση στην πυκνότητα της ύλης. Όταν έπεσε η θερμοκρασία αρκετά, η ύλη άρχισε να καταρρέει εκεί που υπήρχε μεγαλύτερη πυκνότητα. Η κάθε δομή χρειάστηκε ενδεχομένως διαφορετικό χρόνο για να σχηματιστεί ανάλογα με το μέγεθός της (αν και νομίζω ότι οι χαρακτηριστικοί χρόνοι είναι συγκριτικά μικροί), αλλά όλα αυτά συμβαίνουν σχεδόν ταυτόχρονα παντού στο σύμπαν. Και φυσικά μετά έχεις και τις αλληλεπιδράσεις των γαλαξιών μεταξύ τους. Οπότε εξαρτάται τι θέλει να πει κανείς όταν λέει ότι έχουν την ίδια "ηλικία" οι γαλαξίες. Οι γαλαξίες ξεκίνησαν να σχηματίζονται ας πούμε μαζί, με την έννοια ότι δεν υπάρχει γαλαξίας που να άρχισε να δημιουργείται πχ. πριν από 5 δις. χρόνια, αλλά όλοι άρχισαν να σχηματίζονται χρονικά κοντά. Τώρα αν την ηλικία την κρίνεις από το star formation ή δεν ξέρω τι άλλο, τότε μιλάμε για διαφορετικό πράγμα. Τα φίλτρα θα τα βρεις λίγο ανθυγιεινά, οπότε μην τα φας. Δοκίμασε ότι πτυχίο έχεις καλύτερα. ps. Εγώ νομίζω πάντως ότι ο kekropas κατάλαβε.

Καλά, με τα edit που έκανες, χάθηκε η μπάλα...

Χαχαχαχαχαχα... ναι...

αμα σε ακουσει η δεη πρεπει να αρχισει να ανοιγοκλεινει τα μοτερακια της Γιατί; Για να βγάζει εναλλασσόμενο ρεύμα; ΛΟΛ

Τι είναι σωστό;

ΛΟΛ

... Το έχω δει το επεισόδιο και δεν αναφέρει πουθενά τίποτα άλλο εκτός από τεχνολογικές συνεισφορές του Τέσλα. Είδες εσύ κάτι διαφορετικό; Από εκεί και πέρα, θα προτιμήσω να μην πω σ' αυτό το σημείο την γνώμη μου για την εκπομπή, το Σύμπαν που του αγάπησα... Είμαστε όντως off topic, οπότε εγώ το σταματάω εδώ.

Ως ηλεκτρονικός θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι στην περίπτωση των φορτίων τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα δεν τα δημιουργεί η κίνηση, αλλά η επιτάχυνση. Αντίστοιχη ορθότητα έχουν και τα υπόλοιπα. Καλή όρεξη

Κοίταξε, η αποδέσμευση συμβαίνει ταυτόχρονα σε όλο τον χώρο. Ο χώρος είναι τρισδιάστατος και άρα αν εμείς είμαστε σε ένα σημείο του, μια δεδομένη χρονική στιγμή θα μας έρχονται φωτόνια από την επιφάνεια μιας σφαίρας με ακτίνα ανάλογη με τον χρόνο που έχει περάσει από την στιγμή της αποδέσμευσης. Δεχόμαστε δηλαδή φωτόνια από παντού γύρω μας, δηλαδή από όποια γωνία και αν κοιτάξουμε (γι' αυτό μιλάω για σφαίρα και όχι ευθεία). Έτσι σήμερα θα μας έρθουν τα φωτόνια από την επιφάνεια μιας σφαίρας με ακτίνα λίγο μεγαλύτερη από ότι χθες και λίγο μικρότερη από ότι αύριο. Είναι το ίδιο με την ευθεία που λες, αλλά το σύμπαν δεν είναι μονοδιάστατο. Στην ευθεία σου έρχονται κάθε στιγμή τα φωτόνια από ένα σημείο που είναι όλο και πιο μακρυά (1D -> 0D). Αντίστοιχα στις 3 διαστάσεις σου έρχονται από μία σφαιρική επιφάνεια (3D -> 2D). Είναι συνηθισμένη παρανόηση αυτή, του να φαντάζεται κανείς το Big Bang σαν μια έκρηξη κροτίδας μέσα στο χώρο. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα τέτοιο. Το Big Bang δεν συμβαίνει μέσα σε κάποιο χώρο, αλλά είναι ο ίδιος ο χώρος που μεγαλώνει. Οι αποστάσεις των σημείων του χώρου μεγαλώνουν όχι επειδή τα ίδια κινούνται, αλλά επειδή ο χώρος διαστέλλεται. Φαντάσου ένα ιδανικό μπαλόνι ότι είναι ο χώρος. Το μπαλόνι αυτό είναι ιδανικό γιατί είναι όσο ελαστικό θέλουμε. Αν αρχίσεις να το φουσκώνεις, τότε κατά μήκος της επιφάνειας, οι αποστάσεις θα μεγαλώνουν γιατί εξαρτώνται από την ακτίνα του μπαλονιού. Τα σημεία όμως δεν κουνιούνται, αφού για παράδειγμα βρίσκονται πάντα στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος και μήκος. Φαντάσου τώρα αυτό το μπαλόνι να ξεφουσκώνει. Θα φτάσει κάποια στιγμή όπου το μπαλόνι θα είναι σχεδόν ένα σημείο με πολύ μικρή επιφάνεια. Αυτό είναι το Big Bang. Η στιγμή όπου το σύμπαν είχε τον ελάχιστο όγκο (για το μπαλόνι ελάχιστη επιφάνεια) και άρχισε να διαστέλλεται. Το κάθε σημείο της επιφάνειας δεν κουνήθηκε, αλλά οι μεταξύ των σημείων αποστάσεις μεγάλωσαν. Φαντάσου τώρα ότι αυτό το μπαλόνι απέκτησε ξαφνικά τεράστια ακτίνα, τόσο μεγάλη, που φαίνεται η επιφάνειά του σχεδόν επίπεδη. Αυτή είναι η φάση του πληθωρισμού. Μετά από αρκετό καιρό, πέφτει η θερμοκρασία και η ύλη αποδεσμεύεται από την ακτινοβολία. Τότε στο σημείο που βρίσκεσαι (και βρισκόσουν πάντα, ακόμα και κατά το Big Bang) θα αρχίσεις να δέχεσαι ακτινοβολία από τα διπλανά σου σημεία όπου αποδεσμεύτηκε ακτινοβολία και σιγά σιγά από όλο και πιο μακρινά σημεία. Το μπαλόνι όμως συνεχίζει να μεγαλώνει (και εσύ το βλέπεις σχεδόν επίπεδο) και άρα βλέπεις τα γειτονικά σου σημεία να απομακρύνονται και την ακτινοβολία που σου έρχεται από όλο και πιο μακρυά να μεγαλώνει το μήκος κύματός της. Κάπως έτσι εξελίχθηκε το πράγμα μέχρι σήμερα και βλέπουμε αυτά που βλέπουμε.

Βασικά φαντάσου την παρακάτω εικόνα: Είσαι εσύ εδώ και ο φίλος σου χονδρικά σε απόσταση όσο ο χρόνος από σήμερα μέχρι την αποδέσμευση επί την ταχύτητα του φωτός. Για την ακρίβεια φαντάσου όλους σου τους γνωστούς σε μια σφαίρα ακτίνας όσο είπα παραπάνω. Την στιγμή της αποδέσμευσης, αναβοσβήνεις μια λάμπα και φεύγει ένα σφαιρικό κύμα φωτός από εσένα και το ίδιο κάνουν και οι γνωστοί σου. Σήμερα, αυτοί θα δουν τον δικό σου παλμό φωτός και εσύ θα δεις τους δικούς τους παλμούς να έρχονται από κάθε κατεύθυνση. Φαντάσου τώρα ότι αυτό έχει γίνει για κάθε μικρότερη σφαίρα και για κάθε μεγαλύτερη σφαίρα, δηλαδή σε κάθε σημείο του σύμπαντος (αυτή είναι η ουσία της στιγμής της αποδέσμευσης, από κάθε σημείο του χώρου όπου υπήρχε ύλη και φως, το φως αποδεσμεύθηκε και κινήθηκε ελεύθερα). Αυτή σημαίνει ότι θα βλέπεις φως και αύριο από λίγο πιο μακρυά όπως έβλεπες και χθες από λίγο πιο κοντά, κλπ.

Τα φωτόνια είναι μόνο σωματίδια. Τα σωματίδια, ανάλογα με τις συνθήκες, μπορούν να έχουν συμπεριφορά που να μοιάζει σαν να συμπεριφέρονται ως κύματα. Τα φωτόνια έχουν ως σωματίδια, μηδενική μάζα και κινούνται πάντα με την ταχύτητα του φωτός. Δεν μπορούν να είναι ποτέ ακίνητα. Το φωτόνιο, αν και δεν έχει μάζα, έχει ορμή. Αντίστοιχα οποιοδήποτε σωματίδιο με μάζα δεν μπορεί να φτάσει την ταχύτητα του φωτός γιατί όντως θα ήθελε άπειρη ενέργεια. Σχετικά με την μάζα, ο astrozilla με κάλυψε. Αν όμως έχεις ένα σωματίδιο με μάζα το οποίο έχει ταχύτητα πολύ κοντά στην ταχύτητα του φωτός και άρα έχει τεράστια ενέργεια, δεν μπορεί ποτέ να γίνει μαύρη τρύπα, όσο και να μεγαλώσουμε την ενέργειά του. Τα φαινόμενα που έχουν να κάνουν με την κίνηση των σωμάτων, είναι φαινόμενα που έχουν να κάνουν με την επιλογή αδρανειακού συστήματος αναφοράς (δηλαδή παρατηρητή). Δεν μπορεί να είμαι στο σύστημα του σωματιδίου και να το βλέπω όπως πρέπει να είναι σε κατάσταση ηρεμίας και μετά να πηγαίνω σε ένα σύστημα που κινείται με σχεδόν c και να το βλέπω μαύρη τρύπα. Το αν θα έχουμε μια μαύρη τρύπα ή όχι είναι ανεξάρτητο της επιλογής παρατηρητών και άρα δεν μπορεί απλά και μόνο με την κίνησή του ένα σωματίδιο να γίνει μαύρη τρύπα. (*τα παραπάνω ισχύουν στα πλαίσια των καθιερωμένων φυσικών θεωριών)

Ένας επιστήμονας που εφευρίσκει κάτι είναι ενδεχομένως και εφευρέτης. Ένας εφευρέτης δεν είναι επιστήμονας επειδή εφηύρε κάτι. Δεν καταλαβαίνω τι βρίσκεις περίεργο. Όταν λέμε ότι κάποιος είχε συνεισφορά στην επιστήμη, σημαίνει ότι προώθησε την γνώση μας για την φύση με το έργο του, όχι ότι ασχολείται με πρίζες και καλώδια και έχει περίεργη κόμμωση. Σίγουρα δεν μπορείς να πεις ότι επειδή κάποιος βρήκε έναν τρόπο να φτιάχνει καλύτερες βίδες ώστε να μπορέσει να κατασκευαστεί κάποιο τμήμα του LHC, τότε αυτός θα έχει συνεισφορά στην επέκταση του καθιερωμένου μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής.

Πλακα μας κανεις;; Ο Τεσλα επηρεασε τον αιωνα που ζουμε περισσοτερο απο καθε αλλον επιστημονα! Το εναλλασσομενο ηλεκτρικο ρευμα που χρησιμοποιουμε σημερα, η τηλεκατευθυνση, το ραδιοφωνο, οι ακτινες χ, ο επαγωγικος κινητηρας, το πηνιο Τεσλα, η εκπομπη και ληψη ραδιοσηματων, τα ρανταρ, η ασυρματη μεταφορα ενεργειας καθως και ενα σωρο αλλων εφευρεσεων του, τον κατασσουν ως εναν απο τους μεγαλυτερους (αν οχι τον μεγαλυτερο) συγχρονο φυσικο. Πρωτου γραψουμε κατι, καλο ειναι να κανουμε πρωτα μια μικρη αναζητηση στο google... Όλα αυτά, αν και δεν είναι ακριβή όλα (το google δεν είναι πανάκεια), μόνο ως εφευρέτη μπορούν να τον χαρακτηρίσουν. Όχι ως επιστήμονα.

Στην εργασία που δημοσιεύτηκε στο PRL λέει: Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι η μαθηματική περιγραφή για το ένα πρόβλημα είναι η ίδια που είναι και για το άλλο. Έτσι, αφού έχουμε την λύση στο ένα πρόβλημα (STU supergravity), μπορούμε να την εφαρμόσουμε και στο άλλο (classication of three qubit entanglement, που δεν ξέραμε πως να το λύσουμε μέχρι τώρα). Αν τα πειράματα για το three qubit entanglement δείξουν αναντιστοιχία με την θεωρία, αυτό θ σημαίνει ότι η μαθηματική περιγραφή του κβαντομηχανικού προβλήματος είναι λάθος και όχι η θεωρία χορδών. Αντίστοιχα, αν το πείραμα δείξει καλή περιγραφή, αυτό θα σημαίνει ότι η μαθηματική περιγραφή του κβαντικού προβλήματος είναι σωστή και όχι ότι η θεωρία χορδών είναι σωστή.