ted1977

𝗔𝗻𝗴𝗲𝗹 𝗡𝗲𝗯𝘂𝗹𝗮 (𝗡𝗚𝗖 𝟮𝟭𝟳𝟬) Το NGC 2170 είναι ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα ανάκλασης στον αστερισμό του Μονόκερου. Ανακαλύφθηκε από τον William Herschel στις 16 Οκτωβρίου 1784. Χαρακτηριστικά: Τύπος: Νεφέλωμα ανάκλασης Απόσταση: Περίπου 4.000 έτη φωτός από τη Γη Τοποθεσία: Αστερισμός Μονόκερος Διαστάσεις: Περίπου 2 έτη φωτός σε πλάτος Το NGC 2170 φωτίζεται από κοντινά αστέρια, τα οποία σκορπίζουν το φως τους στο νέφος σκόνης και αερίων, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή μπλε και κόκκινη λάμψη. Τα αστέρια αυτά είναι σχετικά νέα σε ηλικία και έχουν σχηματιστεί από το ίδιο νέφος που αποτελεί το νεφέλωμα. Το νεφέλωμα περιέχει επίσης σκοτεινές περιοχές, όπου η πυκνότητα της σκόνης είναι τόσο υψηλή που εμποδίζει το φως να περάσει. Αυτές οι σκοτεινές περιοχές δημιουργούν αντιθέσεις με τις φωτεινές περιοχές, προσδίδοντας στο νεφέλωμα μια σύνθετη και ενδιαφέρουσα εμφάνιση.

Το νεφέλωμα NGC 1333 είναι ένα νεφέλωμα ανάκλασης που βρίσκεται στον αστερισμό του Περσέα, περίπου 1.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό αστρονόμο Eduard Schönfeld το 1855. Το NGC 1333 είναι γνωστό για την έντονη δραστηριότητα σχηματισμού αστέρων που λαμβάνει χώρα εκεί. Περιέχει πολλά νεαρά αστέρια που βρίσκονται ακόμα στα πρώτα στάδια της εξέλιξής τους, καθώς και αντικείμενα Herbig-Haro, τα οποία σχηματίζονται όταν εκτοξευόμενα υλικά από νεαρά αστέρια συγκρούονται με τα γύρω νέφη αερίου. Η περιοχή αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους αστρονόμους, καθώς προσφέρει μια ματιά στις πρώτες φάσεις σχηματισμού πλανητικών συστημάτων. Πολλά από τα νεαρά αστέρια περιβάλλονται από δίσκους αερίου και σκόνης, από τους οποίους μπορεί να σχηματιστούν πλανήτες και άλλα ουράνια σώματα.

Νεφέλωμα του Μάγου (NGC 7380) Σε αυτή τη μαγευτική εικόνα, αποτυπώνεται το Νεφέλωμα του Μάγου, ένα από τα πιο εντυπωσιακά νεφελώματα στον αστερισμό του Κηφέα. Βρίσκεται περίπου 8.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη και εκτείνεται σε περίπου 100 έτη φωτός. Το νεφέλωμα αυτό, με τα φωτεινά του χρώματα και τα περίπλοκα σχήματα, θυμίζει έναν φανταστικό μεσαιωνικό μάγο, εξ ου και το όνομά του. Ανακαλύφθηκε το 1787 από την Καρολίν Χέρσελ και αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα αντικείμενα παρατήρησης για τους αστρονόμους και τους λάτρεις της αστρονομίας. Η παρατήρησή του απαιτεί σκοτεινό ουρανό και ειδικά φίλτρα, αλλά η θέα του είναι πραγματικά μαγευτική. Ας αφήσουμε τη φαντασία μας να ταξιδέψει μέσα από τα αστέρια και τα νεφελώματα, ανακαλύπτοντας τα μυστικά του σύμπαντος.

𝗦𝗵𝟮-𝟭𝟱𝟱 (𝗖𝗮𝘃𝗲 𝗻𝗲𝗯𝘂𝗹𝗮) 9/10/2024 Στις 13 Αυγούστου στις έντεκα το βράδυ, κοιτάζοντας βόρεια, περίπου 45 μοίρες πάνω από τον ορίζοντα, στα μισά δηλαδή από το ζενίθ μπορούμε να αντικρίσουμε τον αστερισμό του Περσέα. Την ίδια ημερομηνία και ώρα παρατηρούμε στον νυχτερινό ουρανό τη διάσημη βροχή μετεωριτών γνωστή ως Περσίδες. Οι Περσίδες , είναι συντρίμμια ενός κομήτη που κάποτε περνούσε από το μονοπάτι της Γης. Αν κάποιο από αυτά τα μετέωρα πετούσε από τον Περσέα στον Κηφέα κατά μήκος της αιχμής του γαλαξία, στο βόρειο τμήμα, του θα συναντούσε το διάσημο διπλό άστρο (δ) Cephei. Εκεί, σε αυτό το σημείο, ο Γαλαξίας μοιάζει να αναδιπλώνετε στον εαυτό του και να σχηματίζει ένα σπηλαίο, όσοι στρέψουν το τηλεσκόπιο τους στην είσοδο αυτού του σπηλαίου, θα αντικρίσουν το αντικείμενο της φωτογραφίας που είναι γνωστό ως ¨Νεφέλωμα του σπηλαίου¨, (Cave nebula). Το νεφέλωμα που είναι ένα νεφέλωμα εκπομπής H II μοιάζει να καμπυλώνεται σε μορφή τόξου, που μοιάζει με το στόμιο της σπηλιάς. Το νεφέλωμα είναι μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου μοριακού νέφους του Κηφέα , και περιέχει καυτά, μικρής ηλικίας αστέρια που φωτίζουν και ιονίζουν το αέριο υδρογόνο.

Μια εικόνα σε στενά φίλτρα με οπτικό πεδίο περίπου στο μέγεθος της πανσελήνου στον αστερισμό του Κύκνου. Βλέπουμε εδώ ένα δακτυλιοειδές νεφέλωμα φτιαγμένο από ιονισμένο Θείο,υδρογόνο και αέριο οξυγόνο το οποίο έχει δημιουργηθεί από τον ηλιακό άνεμο του αστέρα W134 τύπου Wolf-Rayet (το λαμπρότερο αστέρι κοντά στο κέντρο της εικόνας).Η απόσταση αυτού του αστέρα είναι περίπου 6.000 έτη φωτός μακρία. Οι αστέρες Wolf-Rayet (φασματικός τύπος W) είναι πολύ θερμοί αστέρες κυανού χρώματος με θερμοκρασίες μεγαλύτερες των 40000 Κέλβιν. Είναι σπάνια άστρα και ο μηχανισμός δημιουργίας των γραμμών εκπομπής δεν είναι πλήρως κατανοητός. Πιστεύεται ότι προέρχεται από αέριες μάζες οι οποίες εκσφενδονίζονται από την επιφάνεια του αστέρα με μεγάλες ταχύτητες, το αέριο που αποβάλλεται απορροφά ακτινοβολία από τον αστέρα την οποία επανεκπέμπει στις παρατηρούμενες γραμμές εκπομπής. Ανακαλύφθησαν το 1867 από τους ομώνυμους αστρονόμους.

Το Μ20 είναι δημοφιλής στόχος των ερασιτεχνών αστρονόμων μιας και είναι αρκετά λαμπρό αντικείμενο, ακόμα και μέσα από ένα μικρό τηλεσκόπιο. Έχει φαινόμενο μέγεθος 6.3 και απέχει περίπου 5.200 έτη φωτός από τον πλανήτη μας, εχει μήκος περίπου 40 ‘ετη φωτός και η ηλικία του είναι μόλις 300.000 χρόνων.