terrain_inconnu

Για όποιον δεν ασχολείται με την επεξεργασία των μεμονωμένων frames (αρχεία FITS) και θέλει να δουλεύει μόνο με την εφαρμογή του Seestar: παρατήρησα ότι όταν το AI denoise γίνεται κατά την διάρκεια των λήψεων (μέσα από το Stargazing δηλαδή) η ποιότητα της φωτογραφίας είναι πολύ καλύτερη από ότι όταν το denoising γίνεται αφού ολοκληρωθεί η λήψη (π.χ. μέσα από το My Album -> Seestar ή από το Deep Sky Stack απευθείας). Παράδειγμα για το Μ3:

Σχετικά με την εμφάνιση του banding: στο φόρουμ της ZWO μου απάντησαν σήμερα πως θα ενσωματωθεί στο firmware μια λύση flat field correction ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα (εκτιμώμενος χρόνος υλοποίησης: 1 μήνας).

Όχι, το μειονέκτημα είναι πως με το seestar_alp ο υπολογιστής που τρέχει το schedule πρέπει να παραμείνει ανοιχτός και συνδεδεμένος με το Seestar ώστε να του δίνει τις εντολές για κάθε βήμα.

Ναι λειτουργεί εφόσον ορίσεις το plan και το κάνεις execute. Tο τηλεσκόπιο θα πρέπει να είναι ήδη σε λειτουργία, δεν ανοίγει μόνο του (εκτός αν εννοείς τον βραχίωνα). Προσωπικά προτιμώ το schedule του seestar_alp το οποίο παρέχει πολύ περισσότερες δυνατότητες ρυθμίσεων.

Έχω απενεργοποιήσει το dithering μέσω του seestar_alp και το rejection rate σε alt/az mode πέφτει στο 10%-15%. Βέβαια επειδή συλλέγω μεμονωμένα frames για φωτομετρία χωρίς να ακολουθεί stacking, δεν γνωρίζω πόση επίπτωση θα έχει στο τελικό αποτέλεσμα όταν το ζητούμενο είναι η αστροφωτογράφιση. Ξέρω πάντως ότι αρκετοί κάνουν dithering ανά 25 frames αντί ανά 5 που είναι το default. Έστειλα για εκτύπωση το stl που συζητήσαμε πιο πάνω και το εκτύπωσαν με δική τους πρωτοβουλία και σε PLA αλλά και σε PTEG (black matte). Σαφώς το PTEG είναι πιο ανθεκτικό αλλά και το PLA που χρησιμοποίησαν δεν μου δίνει την εντύπωση ότι θα σπάσει εύκολα (με εξαίρεση το πολύ λεπτό πλευρικό στοιχείο που τοποθετείται ανάμεσα στο βραχίωνα και στο κυρίως σώμα). Ίσως είναι και θέμα εκτυπωτή. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ ανώτερο από τον κλασικό κύλινδρο που κουμπώνει απευθείας πάνω στον φακό. Πρώτον, απελευθερώνεται μόνο του σε περίπτωση που κλείσει ο βραχίωνας χωρίς να μπλοκάρει την κίνηση του. Δεύτερον, δεν μειώνει την διάμετρο του τηλεσκοπίου, κάτι που συμβαίνει με τον κύλινδρο (μείωση διαμέτρου περίπου 6%).

Σωστή η ιδέα να προσθέσεις τον οδηγό φωτομετρίας της AAVSO. Μια μικρή σημείωση: λόγω παλαιότητας η ελληνική μετάφραση του συγκεκριμένου οδηγού δεν συμπεριλαμβάνει τους CMOS αισθητήρες, όποιος ενδιαφέρεται σχετικά θα πρέπει να ανατρέξει στο αγγλικό πρωτότυπο (εδώ). Για έγχρωμους αισθητήρες όμως υπάρχει ο μεταφρασμένος οδηγός για DSLR όπου περιγράφονται οι αντίστοιχες τεχνικές (εδώ). Σχετικά με το εύρος επιλογής: άργησα να το συνειδητοποιήσω αλλά οι μεταβλητοί αστέρες και οι πολλές διαφορετικές αιτίες της μεταβλητότητας τους αποτελούν ένα ανοιχτό παράθυρο σε ένα απομακρυσμένο δυναμικό σύμπαν που κατά τα άλλα μοιάζει εντελώς στατικό σε σχέση με τον ανθρώπινο χρόνο. Περισσότερο από όλα συνεχίζει να με εκπλήσσει το γεγονός ότι μπορεί κανείς να μετρήσει και να αναλύσει αυτό τον δυναμισμό με τόσο προσβάσιμο εξοπλισμό.

Δεν έχω πειραματιστεί ακόμα με φωτεινούς αστέρες, πάντως τα 6 mag με αφεστίαση είναι ήδη μεγάλο βήμα για το Seestar δεδομένου ότι αλλιώς το όριο είναι γύρω στα 8 mag. Iδανική περίπτωση καταγραφής με την τεχνική αυτή εικάζω ότι είναι κάποιοι novae που σε σύντομο χρονικό διάστημα (ωρών/ημερών) παρουσιάζουν πολύ μεγάλη αλλαγή φωτεινότητας (υπό την προϋπόθεση ότι αυτή θα κινηθεί εντός του εύρους που συζητάμε εδώ ώστε να μην υπάρξει κορεσμός).

Ήταν με autofocus αν και καλύτερα να είχα αφεστιάσει λίγο ώστε να μοιραστούν τα φωτόνια σε περισσότερα pixel. Παρεπιπτόντως, εδώ περιγράφεται πως μπορεί κάποιος με το Seestar S50 να φωτομετρήσει λαμπρούς αστέρες 4-5 mag με την τεχνική της αφεστίασης (το κείμενο είναι στα ιαπωνικά αλλά προσβάσιμο με αυτόματη μετάφραση μέσω του browser). Επισυνάπτω την σύνοψη:

Ναι, είναι μόνο το πράσινο κανάλι (η εξαγωγή γίνεται στο ASTAP).

Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται να δοκιμάσει την φωτομετρία μεταβλητών αστέρων με το Seestar S50 (παρά τους περιορισμούς του συγκεκριμένου αισθητήρα), παραθέτω την διαδικασία που ακολούθησα για να κάνω τις πρώτες μου δοκιμές. Εν συντομία: φωτογραφίζουμε τον στόχο και περνάμε τα frames (αρχεία FITS) από λογισμικό φωτομετρίας το οποίο μας επιστρέφει την καμπύλη φωτός ως συνάρτηση του χρόνου. Η καμπύλη αυτή μπορεί να μας δώσει διάφορες αστροφυσικές πληροφορίες για το εκάστοτε μεταβλητό σύστημα. Π.χ. στην περίπτωση των eclipsing binaries μπορούμε να εξάγουμε από την καμπύλη την περίοδο περιστροφής, τον τύπο του συστήματος, τα σχετικά μεγέθη των αστέρων, καθώς και την κλίση και εκκεντρικότητα της τροχιάς τους. Έχοντας κάνει τις προηγούμενες δύο εβδομάδες αρκετές αποτυχημένες (λόγο εμφάνισης νεφών) προσπάθειες, κατάφερα επιτέλους εχθές να καταγράψω ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της καμπύλης φωτός για το μεταβλητό συστήμα DF Hya. Στο εν λόγο σύστημα οι δύο αστέρες εφάπτονται μεταξύ τους και καθώς περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλο δημιουργούνται δύο εκλείψεις ανά περίοδο περιστροφής τις οποίες μπορούμε να καταγράψουμε με μεγάλη ευκολία. Εικονογράφιση εφαπτόμενων αστέρων (contact binary) Τα επί μέρους βήματα συλλογής και επεξεργασίας των δεδομένων: 1. Eνεργοποιούμε την επιλογή "save each frame" στα advanced settings του Seestar. 2. Eπιλέγουμε τον κατάλληλο στόχο (βλ. συζήτηση εδώ) και ξεκινάμε τις λήψεις όπως συνήθως και με συνολική διάρκεια που εξαρτάται από τον εκάστοτε στόχο και τον χρονισμό της μεταβλητότητας του. 3. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία της φωτογράφησης μεταφέρουμε τα επί μέρους frames (αρχεία FITS) στον υπολογιστή μας. 4. Φορτώνουμε τα αρχεία στο πρόγραμμα ASTAP (οδηγίες εδώ) και στο τέλος εξάγουμε τα αποτελέσματα για περαιτέρω επεξεργασία (π.χ. στο Excel). Το ASTAP έχει τα θέματά του, αλλά συνήθως μετά από μερικά κλικ έχεις το αποτέλεσμα στα χέρια σου. Αν κάποιος διαθέτει φωτομετρική εμπειρία σίγουρα θα μπορέσει να προτείνει σημαντικές βελτιώσεις για όλα τα παραπάνω.

Έχω δουλέψει με το tinkercad για διάφορα project με Arduino, θα δω και το κομμάτι του 3d editing. Σχετικά με το dew shield του Kai, εφαρμόζει σωστά ή υπάρχει κίνδυνος να μπλοκάρει μεταξύ κυρίως σώματος και βραχίονα; Επίσης, το τρίτο κομμάτι στο stl (ο μικρός δακτύλιος) σε τι χρησιμεύει;

Συμφωνώ απόλυτα, είναι μια βασική αρχή της επιστημονικής μεθόδου. Μια δεύτερη είναι πως οι θεωρίες δεν αρκεί απλά να εξηγούν ήδη γνωστά φαινόμενα αλλά πρέπει να κάνουν και προβλέψεις νέων φαινομένων, η ορθότητα των οποίων να μπορεί να ελεγχθεί (π.χ. κοινό πρόβλημα πολλών κοσμολογικών θεωριών).

Εξαιρετικό. Πόσο εύκολο είναι να πειράξει κανείς ένα stl και να το προσαρμόσει κατά το δοκούν; Το ρωτάω γιατί π.χ. το dew shield που εκτύπωσα θα ερχόταν πολύ κοντά στο φακό αν το τοποθετούσα ως έχει. Μείωσα το ύψος του εσωτερικού κυλίνδρου μερικά mm με γυαλόχαρτο ώστε 1ον να μην υπάρχει περίπτωση να έρθει σε επαφή με τον φακό και 2ον να ξεκουμπώνει μόνο του σε περίπτωση που κλείσει ο βραχίονας κατά λάθος.

Είναι εμφανές ότι κάτι θέλεις να συνεισφέρεις στη συζήτηση αλλά δεν είναι εμφανές τι.

Δεδομένης της περιμετρικής πρόσβασης σε όλες τις κατευθύνσεις μπορείς να παρατηρήσεις πλανήτες και σελήνη όλο το χρόνο και χωρίς κανένα πρόβλημα (δεν σε επηρεάζει η φωτορύπανση). Τα αντικείμενα βαθέως ουρανού υποφέρουν σημαντικά από την φωτορύπανση, οπότε θα είναι ακόμα πιο αμυδρά και θα μπορείς να διακρίνεις λιγότερες λεπτομέρειες και πολλά απλά θα χάνονται εντελώς μέσα στις διάχυτο φως του αστικού τοπίου. Δεν πειράζει, it's part of the fun. Με βάση το budget που αναφέρεις πιο πάνω, το σημείο εκκίνησής σου καθώς και την προτίμηση για προσωπική επαφή με τα φωτόνια θα προτείνω και εγώ την δοκιμασμένη λύση ενός dobsonian (κλειστού τύπου ή truss, αναλόγως με το πόσο χώρο έχεις διαθέσιμο μέσα στο διαμέρισμα και πόσο εύκολα θέλεις να μπορείς να το μεταφέρεις σε μια εξόρμηση). Για να πάρεις μια εικόνα των σχετικών μεγεθών (από τα αριστερά προς τα δεξιά: Dob SW Heritage 150P, Seestar S50 και SW StarTravel 102/500 AZ3):